Yazarın okuduğum ikinci kitabı.
Sevgili 
Jean-Christophe Grangé çok iyi bir polisiye yazarı. Her bölümde ayrı bir olayın içine çekiliyorsunuz. Yalnız itiraf etmem gerekir, ilk kitabında olduğu gibi bu kitapta da aynı şeyi fark ettim. Kitabı okumaya başlıyorsunuz ve kitap bir türlü ilerlemek bilmiyor. Tıkanıp kalıyorsunuz. Bir 50 sayfa okuduktan sonra kitap öyle bir açılıyor ki, bu kez elinizden bırakmak bilmiyorsunuz..
Galiba işin numarası burada. Yani diyeceğim o ki, özellikle bir Jean-Christophe Grangé kitabı okuyorsanız, ilk başta sıkılıp kitabı elinizden bırakmayın. Devam edin ve büyük bir kurguya şahit olun.
Kitap klasik bir Fransız Polisiyesi'nden ziyade, Türkler, Bozkurtlar, Ülkücü olayları derken bir çok Türk meselesine değindiği için, Türk okurlar ayrı bir içine çekilecektir.
Nereden ne çıkacağını bilemeyeceğiniz, alttan alttan bir şeyler seziyor olsanız da, iki bölüm sonra "ne oluyor?" Diyeceğiniz bir kitap.
Ben kitabın sonunu böyle beklemiyordum ayrıca. En azından ana karakterlerden biri hayatta kalır diyordum fakat hepsi öldü. Ve son sahnede hiç tahmin etmediğim birinin müdahalesi ile diğer ana karakter de veda edince afalladim.
PS. Kitabın bazı kısımlarında kimya biliminden bahsedilmesi de hoşuma gitti. Tez konum olan alkaloitlere değinilmesi ve bazı yerlerde ciddi anlamda araştırma yapılarak kitabın yazıldığı kanaatine vardım. Bu da hoşuma giden bir diğer ayrıntı.
Neyse, uzatmayı sevmiyorum. Bu yüzden kısa ve öz, polisiye seviyorsanız elinize alıp okumaya başlayın derim.
Keyifli okumalar
