Babam gözlerimi yakaladı. "Planı hatırla," dedi, sesi neredeyse fısıltıydı. "Ve seni sevdiğimi hatırla."
Bana bunu söylediği seferleri bir elimle sayabilirdim. Sevgisinden şüphe etmiyordum ama acı çeken, öfkeli, o sevginin neye bağlı olduğunu sorgulayan parçamı susturmak için çok çabaladım; boyun eğişim mi, iş birliğim mi, başarım mı?
Başarısız olursam gene de beni sevecek miydi?