...
Sürdürmek uğruna hayatımızı
Bu kadar sıradan olmasaydık,
ve bir an, hiçbir şey yapmasaydık,
belki dev bir sessizlik
yarıda kesebilirdi kederini
kendimizi hiç anlamayışımızın,
kendimizi ölümle korkutmanın,
belki de toprak öğretecek bize
ölü görünen her şeyin
aslında canlı olduğunu.
...
Sonunda, düşeriz zamanda, bitmiş,
alır bizi zaman, hepsi bu, biz ölüleri,
sürükleyip gideriz varlıksız,gölgesiz,
tozsuz, kelimelersiz, kalan kalır,
ve artık yaşamayacağımız şehirde
bomboş kalır her şey, giysilerimiz, gururumuz.
Gerek popüler kültürü, gerek motifleri şiir ile harmanlayıp, felsefik tarz ile okurlara sunan Neruda'dan Nobel edebiyat ödülünü sonuna kadar hakeden bir yapıt. Uzun zaman hafızamdan silinmeyecek dizeler ise şu şekilde ;
Rüya görüyordu trenler
istasyonda, savunmasız,
lokomotifsiz, uykuda.
Başka trenler de vardı geçip giden,
hüzün doluydu vagonları,
asfalt bir yük gibi,
ve gidiyordu hareketsiz trem
sabahleyin, kemiklerimde
filizlenirken acı.