Kuş kafesine benziyordu kalbim,içinde sen.
Küçük bedeniyle ordan kurtulmanın hayali ile yaşayan bir kuş misaliydin. Çıkmak için sonsuza dek kanat çırpabilecek bir kuş misali.Belki bugün açamam kafesin kapısını ama sırf senin için bir gün açacağıma söz veriyorum.
İçindeki umut, tıpkı bir evde kapana kısılmış bir kuş misali çırpınıp duruyor, bir yükselip bir düşüyor ama denemeye devam ederek o uzaklardaki açık semalara ulaşmak için tüm gücünü tüketiyordu.
Bugün yılın ilk karı, çocukların mütebbesim bakışları altında yağdı. Her birisini bir meleğin indirdiğine inanılan bu altıgen varlıklar, gökten kuş tüyü misali dökülürken hiç kimse halinden şikayetçi değildi.
Anneciğim, neredeydin?
Uçabileceğini öğrenmiş yavru bir kuş misali
Atarken ilk adımlarımı mutlulukla,
Büyük bir gururla sallanarak durdum orada.
Ağzım kulaklarıma varmıştı ama
Seni bulamadım arkama baktığımda.
Anneciğim, neredeydin?
Okulun ilk günü, bindirildim
O gürültülü, tangır tungur otobüse.
Çocukların toplandığı, ebeveynlerin onları
Allah Rasûlü şöyle izah eder: "Kalbe kalp denmesinin sebebi,onun çok değişken olmasıdır. Kalbin misali çöldeki bir ağacın üzerinde asılı kalan kuş tüyü misali gibidir. Rüzgar onu bir oraya bir buraya savurur." (İbn Hanbel IV,409)