Kimse sevmiyor, herkes arzu ediyor. Kimse gözyaşı değil, herkes küfür. Kimse eşik değil, herkes duvarların ötesi. Kimse gölge değil, herkes ışık. Tevazu bitti. İncelik bitti. Hatıra bitti. Gönül bitti. Şarkı bitti...
Şükrü Erbaş / Kuş Uçar Kanat Ağlar
...insan erken öğreniyor gözyaşını...
Kuş Uçar Kanat Ağlar-Şükrü Erbaş
Bir aynalar pazarı ki, yaşıyoruz işte...
Sayfa 60
Bir kuş gelmiş bir çalıda eğleniyor...
Sayfa 41Kitabı okudu
Yazıyorsun Ya..
İlk acı değilsin,dedim.Son acı da olmayacağım,dedi.Sevmenin ötesini görmek istemiştim,dedim.Oradan geliyorsun,dedi.Sözcüklerden duvar örülmezmiş dedim.Kurduğun konaklarda insanlar kendini seviyor,dedi.Yalnızlık hiç geçmiyor,dedim.Yazıyorsun ya,dedi..
Sayfa 18Kitabı okudu
Yaralayan Ölene dek Yaralanmıştır
Mazlumun acısını zaman bir yaşama gücüne dönüştürürde,zalimin kötülüğü ölümden sonrada da sürer gidermiş.
Sayfa 37Kitabı okudu
Ya siz,ey zulmün sahipleri,çirkinliğin kapı kulları,haysiyet yoksulları...Sizin nefretinizin bir ölçüsü var mı peki?İnanacagınız bir tanrı,insan olacağınız bir merhamet kaldı mı?Bu kadar büyük bir mezarın üstünde nasıl oturacaksınız?
Gövdemizde çiceklenen ne varsa, kalbimizde yaprak dökmektedir aynı anda.
Eline uzandım. Parmaklarının ucunda bir mahcup karınca, gamzelerinde kırmızı bir zaman, göğsünden havalanmış iki yavru serçe, canımdan uzayan kapısız penceresiz bir yol. “ Anlamıyorum - dedi - acı nasıl güzel oluyor böyle, nasıl haz veriyor insana.”
Incecik bir duaydı. Sonsuzluk çarpıntısıydı.