Gönlün istiyor ki, seni doğruya, iyiye ve güzele yönlendirebilmek için çırpınan o velilerden birinin eşiğindeki basit bir sofi olasın…
“Hiç kimse yok kimsesiz, herkesin var bir kimsesi, ben bugün kimsesiz kaldım, ey kimsesizler kimsesi...'
“gidin ve İmparatorunuza, bu hükümdarın daha öncekiler gibi olmadığını söyleyin. Bizim kudretimizin ulaştığı yerlere, onun hayalleri bile erişemez. Şayet bundan sonra bu konuyla ilgili olarak elçiler gönderirse, hepsinin kellelerini kaybedeceği kesindir.'
"Bu kuşatma başarısız olursa eğer, muhaliflerinin babana gösterdikleri hoşgörüyü sana göstermeyeceklerini seziyorsun. Böyle umutsuzluğa kapıldığın zamanlarda Peygamber'in, 'Konstantiniyye bir gün fetholunacaktır. Onu fetheden asker ne güzel asker, onu fetheden komutan ne güzel komutandır' hadisini hatırlıyor, o komutanın sen olabileceğine dair hayallere kapılıyorsun. Yüreğinde müthiş bir güç buluyorsun o anlarda. İşte şimdi yine durmuş, terli bedenin soğuk odanın içinde süratle soğurken, üzerini giyinmen için seni uyaran hizmetkarlarını duymuyorsun bile...”
Bugün seni övenlerin, göz açıp kapayıncaya kadar yerdiklerini görürsün.
Sayfa 164
Ölümü köleliğe yeğ tuttukları ve onurlarından vazgeçmedikleri müddetçe direnebileceklerine de yürekten inanmışlardı. Zaten insanın gerçekte inançtan başka neyi vardı?
Sayfa 121