"Bir kıtlık senesinde halk açlıktan ölüyordu.Ebû Abdullah Tervegandî evine girdi; evde iki ölçek (15 kg civarında) buğday buldu.Onu görünce "İnsanlar açlıktan ölüyor,benim evimde buğday duruyor" dedi; üzüntüsünden aklını kaybetti.Ancak farz namazların vaktinde kendine geliyor,sonra eski hâline geri dönüyordu.Ölene kadar böyle devam etti."
Sayfa 120