Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Yeter ki engel siz olmayın!
En büyük engel sevgisizliktir deyip başlıyorum...
Zor bir hayatı olan Christy Brown, her koşulda annesinin yardımı ve ince davranışlarıyla hayata sımsıkı tutunan bir kahramandır.
Bu hayatta başarılı olamanın çeşitli yolları vardır ama bence başarının sırrı, insanları sevmek ve inanmak ile başlar :)
Zaten sana yardım edecek, arkanda duracak, destek çıkacak bir ailen varsa emin ol senden güçlüsü olmaz.
İmkânsiz diye bir şeyin olmadığını hepimiz biliyoruz, bir şeye başlayıp emin yollarla ilerlememiz sonucunda her sorumluluğun altından çıkabileceğimize inanıyorum. O yüzden pes etmek yok, moral bozmak yok, hayata küsmek yok. Aksine sorumluluğa sarılmak, üstüne düşmek ve ilerlemek var...
Hayatın karşımıza nelerin çıkaracağını hiçbir zaman bilemeyiz, o yüzden elimizde olanın kıymetini bilmemiz lazım, aksi taktirde elimizde olan da gittiği zaman tamamen savaş ortasında kalmış bir asker gibi kalakalırız.
Önemli olan, ne halde ne durumda olduğumuz değil. Asıl önemli olan içimizdeki inanç ve sevgidir. Bir şeye en kadar çok inanırsak onu elde etmek için daha çok çabalarız, daha çok uğraşırız...
Yeter ki engel siz olmayın!
74 syf.
·
Puan vermedi
Hani okuduğumuz kitaplarda , yazarın, kahramanların ve hatta başka okurların hayatları vardır ya, o hayatları hissetmeyi seviyorum. Onların yerinde olduğumu hayal ediyorum. İşte tam da şimdi alabildiğine suskun, alabildiğine kendimi arıyorken, geçmişime bir merhaba demek için çıkıyorum bu akşam yola.
Diyerek başlamak istedim Haremeyn’de 14
152 syf.
10/10 puan verdi
Ne zaman sessiz, kimsesiz bir yer bir dağ başı görsem hemen oracıkta küçük bir ev inşa ederim, zihnimde. Kimsenin geçmediği, geçenin de sormadığı bir yer... Şehirden, insanlardan, betondan, yıldızları göstermeyen binalardan uzak, insanın kendiyle kaldığı, gürültülü kalabalıktan sıyrıldığı bir yer... Niçin peki? Kendisini görmesi, bilmesi ve
Oysa herkes öldürür sevdiğini...
Herkes öldürür sevdiğini deyip konuya Oscarlı bir dalış yapmak istiyorum. Wilde’nin bu muazzam şiirinin kitabın çok güzel bir özeti olduğunu bilmenizi istiyorum. Bana göre şiir bu kitabı kesinlikle tamamlıyor. Klişe cümleler vardır; İnsanı en çok sevdiği yaralar, dost kazığı acıdır gibi sayısız tümce sıralayabilirim. İnsanı elbette sevdikleri
368 syf.
·
Puan vermedi
Herşey bir temenniyle başlar; Uzun ömürlü olsun, mutlu sabahlar, iyi günler. Ve bir temenniyle de sonlanır. ''Mekanı cennet olsun, başımız sağolsun''
Bir nefes alayım. Alayım ama gerçekten, şöyle uzun upuzun bir nefes. Sadece alınınca geri verilebilen , aldığımı değil yaşadığımı hissettiren cinsten bir nefes ve öyle başlayayım anlatacaklarıma.
Bu kitaba Envarul Aşıkın diye ad koydum. Bu kitabı gönlümün nuru, gözümün gözü ve ruhumun ruhu kıldım.
10-11 sene önce babam işten geldiğinde çocuklarını etrafına toplar bu kitaptan bölümler okurdu. Özellikle peygamber kıssaları olan bölümü dinlemeyi çok seviyodum zira fevkalâde şeylere ilgim o zamanlardan beri var. Sonradan fark ettim ki
Çocuktuk, büyümeyi dört gözle beklerdik. Büyüyünce mutlu olacaktık çünkü. İstediğimiz her şeyi kimseye sormadan alabilecek, canımız nereye gitmek istiyorsa oraya gidecektik. Ve beklediğimiz an gelmişti. Hem de sandığımızdan daha hızlı bir şekilde.
Mutlu ve özgür bir yetişkin olmayı beklerken hayatın beraberinde getirdiği sorumluluklarla tanıştık. Sırtımıza sorumluluklarımızı alarak yola devam ettik. Yükümüz ağırdı fakat mutluluk için her şeye katlanırdık. Yolumuz bizim gibilerle kesişti bir süre sonra. Yürüdük, yürüdük... Her şey tam da istediğimiz gibi gidiyordu. Fakat hiç beklemediğimiz bir anda mutluluğumuzun bizden uzaklaştığını gördük. Bir de baktık ki bel bağladığımız o duygu, sevdiğimiz insanların ardına takılmış gidiyor. Çocuk olsak küsüp hemen barışırdık ve kimse kimseden gitmezdi. Mutluluk hep bizimle kalırdı. Oysa artık büyümüştük. Büyüklerin dünyasında küsmek yoktu. Büyüklerin dünyasında saklambaç, körebe, yerden yüksek yoktu. Büyüklerin dünyasında yalan, nefret ve ikiyüzlülük var ama mutluluk yoktu. Oysa biz büyüdüğümüzde mutlu olacaktık. Evet tam bir fiyaskoydu bu. Çocuk olmak istedik o an. Zaman aksi yönde işlemeliydi. Olmadı. İçimizdeki çocukla idare edecektik. Onu besleyecek, onunla konuşacak, onunla mutlu olacaktık.
Dedemin Bakkalı; içimdeki çocuğu beslemekle kalmadı, hayatın daha güzel ve insanların daha vicdanlı olduğu zamanlara olan hasretimi de bir nebze olsun azalttı.
Yine mükemmel ruh tahlilleriyle dolu, insan psikojisini böylesine derin ve güzel betimleyen bir Zweig kitabı.. Daha önce okuduğum kitaplarından farklı olarak bu kitabında çocuk psikojisiyle ilgili gözlemleri, ebeveynlerin çocuklarıyla iletişimlerinde yaptıkları hataların bir çocuk için neler hissettirebileceği, çocuklar için güven, aidiyet, dürüstlük ve kendini bir birey olarak gösterebilmenin kişisel gelişimlerindeki önemini kaleme almış .Ebeveynin gözünde ise çocukların onların hayatına adapte olmalarını beklemek ve onları bir çanta gibi yanlarında tutmak, yaşları gereği onları anlamak yerine azarlamak küsmek bağırmak gibi yapılan yanlışların, çocuğun yaşamında derin yaralar açabileceğinin farkında olmaları gerektiğini vurgulamış.
Kitabı okurken çocuğun yerine kendimi koyup düşündüm sürekli, onu anlamaya calıstım bazen o çocuğa sarılasım geldi bazen de o saf duyguları için ah be küçüğüm diyesim .. Zweig kitaplarının en büyük artısı da bu sanırım. Herkesin içindeki çocuğu anlaması ve onu sevmesi gerek, en önemlisi de hiçbir çocuk yalnız hissetmemeli, sadece çocuk olduğu için yetersiz hissetmemeli, yapılan hatada onlardan olgun bir insan tavrı beklenmemeli , hepimiz bir zamanlar çocuktuk çünkü “Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk hiçbir yere gitmiyor
.”
İnsanın kendini anlamlandırmasi
İnsanın anlam arayışında kendime muazzam bilgi ve beceri edindim. Kitap başlarken yazarın nazi toplama kamplarında yaşadığı acı ve istiraplari otobiyografik olarak anlatıyor. Daha sonraki bölümlerde Frank'ın geliştirdiği logoterapi ve bu logoterapi eşliğinde hayatın anlamı irdeleniyor. Aslında modern insanın sürekli olarak sıkıştığı ve çıkmaz
