ıssızdık söylenmedik, suç iken işlenmedik
kimse küsmek bilmedi, şehre kelime doldu
‘İşe Yarar Bir Şey’ Filmindeki ‘O’ şiir
Kelimeler önümüze çıkıyor sevgilim
Uykumuzu bölüyor buradan çocukluğumuza kadar
Buradan çocukluğumuza kadar bir telaş
İçi boş kuşları kovalıyoruz ve bir sebep arıyoruz
Herkese küsmek için
Hemen o cumartesi buluyoruz, hemen o pazar 
Barış Bıçakçı
•“Sonra içime ve hatta dışıma kapandım. küsmek gibi bir şey. Bir çeşit gölge fesleğeni. Bir çeşit olmayan hayat. Zaten hiçbir şeyi kararında bırakamamak ve ortasını bulamamak gibi bir sorunum var benim. Epeyce göçebe yaşadım, sadece iki valizim oldu. bir yığın insan tanıdım. Ama hep yalnızdım.”
"baktım rüzgarsın sen
baktım çamaşır ipini zorluyorsun
hepimizin derdi güzel yaşlanmak sevgilim
baktım bir kitabın sayfalarını çeviriyorsun
ayağına terlik giy
bildiğimiz şeylerin taşında yalınayak geziyorsun
biz satranç oyuncusuyuz sevgilim
üzerimizde kara bir leke biz satranç oyuncusuyuz
inanıyoruz ceketlere düğmelere
inanmıyoruz
O uzak şehirde karşılaşsak
Görmezden gelmenin utancını kaldıramayıp
Aa ne tesadüf deriz acemi bir şaşkınlıkla
Silah gibi kuşandığımız masumiyet tutukluk yaptı hep
Kalın seslerimizdeki incelikler düellosunda
Masum değildik
Küsmek değil soğumak
Küsmek sıcaktı , soğudu artık
Artık sahip değiliz gururdan suçluluktan pay biçtiğimiz ,
Bağışlamak hatta bağışlamamak hakkına.
Yinede güneşli ya da denizli bir şehirde karşılaşsak
Görmezden gelmeyi yediremeyiz kendimize
Bunu bilmek kıymetlidir
Ama insan güneşe çıkmağa çekiniyor
Keşke her şey başka türlü olsaydı
