"Küsmek için çok erken, henüz yeterince susmadık bile..."
Ölen mi tadıyordu ölümü, kalan mı bilemedim.
Sayfa 14Kitabı okudu
Bu demektir ki;
sevelim kirine pasına rağmen hayatı,
eksiğine gediğine rağmen kendimizi,
hatasına günahına rağmen insanları.
Bu demektir ki;
bakalım daha geniş gönüllü,
daha geniş görüşlü olarak kendimize,
insanlara ve hayata.
Bu demektir ki;
çalamasın hiç kimse her olasılığa rağmen heyecanımızı, ümitlerimizi, hayallerimizi.
Bu demektir ki;
bilelim insanlar hata yapar,
günler kötü geçer,
rüyalar gerçek olmaz.
Bilelim de affedelim, hoş görelim, çok sevelim.
Küsmek kolay,
vazgeçmek kolay,
yenilmek kolay..
Ama biz kolay bir hayat yaşamaya gelmedik bu dünyaya..
Ne garip… Bir insana küsünce tüm hayata küsmek ne garip… Bir insanı hudutsuzca sevince tüm dünyayı sevdiğini düşünmek, o insan artık hayatında olmadığında tüm dünyanın hatta kendi kalbinin bile seni terk ettiğini düşünmek… Başka şeyler düşünmeye çalıştıkça zihninin dönüp dolaşıp aynı şeye takılması… Ne garip. Bir zamanlar neşe dolu olduğun, etrafına hep ışık saçtığın o günlerin bir asır kadar geçmişte kaldığını şaşkınlıkla görmen ne garip. Oysa bir asır değil, bir sene öncesiydi sadece gündelik telaşları umursadığın, kalbinin kırılmasına izin vermemek için kalbine tamamen kulaklarını tıkadığın ve bu yüzden hep neşeli , cıvıl cıvıl olduğun… İnsanlara bol keseden dağıttığın aklından, artık kendine hiç pay düşürememen ne garip…
Küsmek ve darılmak için bahaneler aramak yerine, sevmek ve sevilmek için çareler arayın.
Mevlana
Rukiye Gül Bakırhan
Hayata küsmek umudunu kayıp etmek yerine, umutla yaşamak insanın hayatına umulmadık güzellikler katar..