Hep yazdım ve yazdıklarımı hiç silmedim. Yazmak benim için hayatın verdiği en büyük nimetti. O yüzden içimden gelen şeyleri hiçbir zaman silmedim , onlara ihanet etmek istemedim. Böyle karmaşık vefa duygularına sahip bir adamdım. Yazmak benim için kusursuz olmak değildi. Aksine , kusurların çıkması hoşuma gidiyordu. Süregelen hayatın içinde mutlaka hatalar yapılırdı ve o hatalar çoğu kez düzeltilemezdi. Ben yazarken yaptığım hataları düzeltmedim. Onları öylece bıraktım. Ben onlara karışmadıkça onlar da bana karışmadı. Sürekli bir şeyler döküldü parmaklarımdan ve bu hayata daha güçlü tutunmamı sağladı.
müntekim gıcırbey den şebnem şibumi ye mektup 3
kalbin darmadağın olunca, kafan da karışır şebnem, italyan kahvesine batırılmış irlanda çöreğim; çöpten metal kutular toplayan zombi gibiyim.
şebnem peynirsiz labirentte dönüp duran fare gibiyim.
şebnem beynim bulaşık teline döndü.
sana olan duygularımı mesafe, boşluk, bildiğin hiçlik
"Halkın sandığından daha sık gerçekleşen bir durumdu bu....Çok az uykuyla ve stres altında çalışmaktan yorgun düşen doktorlar ve hemşireler hatalar yapıyordu...Ve bazen bu hatalar sonucunda insanlar ölüyordu....Umursamazlık değildi mesele,hayatın bir gerçeğiydi sadece....Kimse mükemmel değildi...İnsanlar doktorlarının kusursuz olmasını bekliyordu,fakat doktorlardan hiç hata yapmayacak şekilde davranmalarını beklemek gerçekçi değildi......."
Sayfa 213 - Arkadya YayınlarıKitabı okudu
Soulless*
İnsanca aşkın kusursuz anına ulaştılar.
Mükemmel bir anlayış ve uyum ânı yarattılar. Bu doruk noktası bundan böyle bir kıstas, bir kıyaslama ölçütü olacak, daha sonra, bütün o doğal kusurlar, hatalar aşkı paraladığı zaman, onlara acı çektirecekti.
Sayfa 30 - EverestKitabı okudu
İkinci yaygın kişilik kusurunun kibir olduğunu söylüyorum çünkü insanın kusursuz olduğunu düşünmesi dışındaki bütün hatalar affedilebilir.
İnsanların kötülükleri çeşitlidir. Hatalarını kabullenmedikleri için sürekli kötülük yaparlar. Tecrübelerime göre kibirlidirler. Dolayısıyla ucuzdurlar. O kadar ucuzdurlar ki tehlikelidirler. İkinci yaygın kişilik kusurunun kibir olduğunu söylüyorum çünkü insanın kusursuz olduğunu düşünmesi dışındaki bütün hatalar affedilebilir. Ancak en büyük yanlışın hangisi olduğu tartışmalı bir konudur.Kötü insanların belirgin “karakter” özelliklerinden birisi de günah keçisi aramalarıdır. Kendilerini kusursuz gördükleri için kusurlarını gösteren herkese öfkeyle saldırırlar. Kusursuz görünümlerini korumak için kendilerini feda ederler.
Egemenlik üzerine
Kim devlet işlerine el atıp yön vermeye kalkarsa, o günden itibaren kendisi için değil, halk için yaşar ve kamu çıkarlarını düşünür. Çıkartmak ve yürütmekten sorumlu olduğu yasaların öngördüğünden bir karış öteye geçemez. En alt düzeydeki memurundan en üst düzey devlet görevlisine kadar resmî kadronun katıksız dürüstlüğünden tamamen mesuldur. Bütün bakışlar ona yönelmiştir; ister sevecen bir yıldız olup kusursuz işleriyle dünyaya saadet ve selamet bahşeder, isterse felaket yüklenmiş tekinsiz bir kuyruklu yıldız gibi dünyaya çarpıp ortalığı tarumar eyler. Bazı insanlar vardır, yaptıkları hatalar pek umurlarında olmaz, zaten bu hataların etkileri de sadece küçük bir alanda hissedilir. Oysa en tepedeki hükümdar o kadar yüksektedir ki erdem patikası dışına atacağı en küçük adım, çığ misali altına alarak halkının da telef olmasına, ülkenin felakete sürüklenmesine sebep olacaktır. Sonra egemenlik payesinin yanı sıra gelen kimi unsurlar vardı ki bunlar da doğru yoldan çıkmayı âdeta tetikler: Özgür tutkular, başına buyruk kanlı irade, çanak yalayıcılık, lüks hayat. Dikkat edilmesi gereken kendini işine adamak ve ihtiyatı elden bırakmamaktır, ancak böylelikle hiçbir cazibeye kapılmadan görevler gereğince ifa edilebilecektir. Saraylarda çevrilen entrika, nefret ve diğer belaları bir yana bırakacak olursak, en nihayet onun da tepesinde nihai kral vardır ki günün birinde o da ondan hesap soracaktır. Ve egemenin kudreti vaktiyle ne kadar büyük idiyse, hesap sormanın şiddeti de o kadar yoğun olacaktır.
Sayfa 93Kitabı okudu
İkinci yaygın kişilik kusurunun kibir olduğunu söylüyorum çünkü insanın kusursuz olduğunu düşünmesi dışındaki bütün hatalar affedilebilir.