Hepimiz bir parça deliyizdir. Şu küçük farkla ki, ‘hastalar’ bizden biraz daha delidirler. Burada bu küçük noktanın altını çizmek gerekir. Kusursuz insanlara gelince, doğrusu bunlar hemen hemen yok gibidir. On binde, belki de yüz binde bir rastlanır böylelerine, üstelik de oldukça zayıf örnekler olarak…
Yeteri kadar iyi anne
Annelerin kusursuz olması gerekmez, zaten böyle bir şey mümkün de değildir. Şayet bir kusursuzluk durumu varsa, bu, çocuğun bakış açısıyla oluşan bir durumdur... Anne onun temel ihtiyaçlarını yeteri kadar iyi karşıladığında, çocuk ona karşı büyük bir hayranlık besler. Bu da faydalıdır çünkü birisine tamamıyla bağımlı olduğunuzda, o kişinin görevlerini yapabileceğine inanmak istersiniz. Hataları ve kusursuz uyumun yokluğunu görmezden gelmek ve olumlu şeyleri vurgulamak, hem psikolojik, hem de evrimsel açıdan iyi bir stratejidir çünkü çocuğun olumlu hisleri de annenin çocukla bağ kurmasına yardımcı olur..
Kusursuz hatalar bazen kusursuz doğrulardır aslında. Yerli yerinde mükemmel yapılan bir hatadan gerekeni çıkardıysan altın bir doğru kazandın demektir. Hatalar güzelleştirir.
_Psişe, insan zihninin, bilincinin ve bilinç dışının tamamıdır. Galaksilerin ardında tanrıyı aramayı hayal edemeyiz. Her şey psişenin ürünüdür. Eski yunanca'daki psyche sözcüğü, "kelebek" anlamına gelir." Latince'deki animus ruh ve anima can, eski yunanca anemos rüzgar sözcüğüyle aynı köktendir.
_Vücudun merkezi de başta
Ağzım bozuk olabilir.
Doğrudur küfreder...
Kırar dökerim...
Zamanı geldiyse bakmam ardıma giderim. Kusursuz muyum? Tabi ki de değilim!
Şimdi olduğu gibi daha üç satırda parçalarımdan akan hataları gözler önüne serebilirim. Ama...
Hiç kimseye yalanlar söyleyip pembe tablolar çizmedim.
...ve birden fazla yüzle kimsenin karşısına geçmedim...
Velhasıl bilge bir yalnızlık, cahil bir kalabalıktan daha güzelmiş. Ben bildim, siz de bilin.