Kaçıp gitmek istiyorum bazen, insanların kaçıp gitmek istediği noktalara... Neresi orası derseniz, pervasız zindanlar, hastaneler ve karakollardır derim. İnsanlığın çıplak korkusunu, burnumuzu sızlatan kan kokusu gibi alabiliyorum. Anla beni, hiçe geçecek bir hayattan bahsetmiyorum. Kıran kırana saçmalıklardan da. İnsan zihnini doğumundan, ölümüne dek zorlayan; acısıyla hayatını şekillendirdiği, uğruna istemli biçimde can verebileceği, gerektiğinde en acı noktalarda yalnızlığın dehşetli merhalesini tadabileceği... hayatımı bunun için adadım. Unutma, bu şekilde suçlu olarak tıktıkları zindanda bile görevimi üstleniyorum! İçimde korkak insanların dizginleyemeyeceği, pervasızların saf tutacağı kutlu bir duygu var! Anlatamıyorum, anla!
-Dinle Paro -55-