Bu kadar güzellll olabilir devamı olan ateşböceğinin şarkısını da mutlaka okumalsınız. Kitabın son 200 sayfasında soluksuz kaldığımı hstırlıyorum ve sonuna yaklaştığınızda mutlaka yanınızda bir kutu peçete bulundurun ihtiyacınız olacak..
Yıllar önce Kumların Kadınını okuduktan sonra Kobe Abe'nin Kanguru Defterini alip bir kenara koymuştum en son onu okuduktan sonra Başkasının Yüzü adlı kitabına başladım. Bu adam net rahatsız edici her sülük geçtikçe midem bir hoş oldu. Adamımız labaratuvardaki bir kaza sonucu yüzü mavholmuş (keloid yanıkları dediği için araştırdım ama sülükle bağlantısı yok herhalde sırf rahatsızlığı arttırmak adına kullandı.) İlerledikçe evli ve eşiyle bir uzaklaşma yaşadığını okuyoruz buna çözüm bulabilmek adına pek de başlarda mantığına yatmasa da uğraşlara giriyor. Buraya kadar mottosu yüz ve kişiliğin bağlantılı olmadığı şeklindeydi yani yüzümü kaybetsem de beni ben yapan bu değil mantığındaydı sonrasında bir çözüm ararken karşılaştığı adam yüzünden bir zaman sonra yitip gideceğini düşünüyor burda sağlam bir aslonan fiziksel görünüş mü yoksa kişilik mi eleştirisi vardı. Sonrasında (gene sürreal tarzda) gerçeğe çok benzeyen bir maske yapıyor işte o nokta da asıl içsel yüzü ya da ilkel istekleri maske vasıtasıyla ortaya çıkıyor.(Burada da süperego/id/ego kavgaları vardı) Maskeyi taktıktan sonra o artık bambaşka kişi olduğunu hatta bir nokta da maskeyle karısını ayartmaya çalıştığında karısının kendisini aldattığını düşünecek kadar kişilik bölünmesi yaşamıştı.
Bence yazar eğer kimse bizi tanımazken ya da kimse görmezken daha ilkel davranabileceğimizi yani gerçek hani sarıp sarmaladığımız asıl benliğin ortaya çıkacağını iddia ediyor. Katılıyorum
Kobo Abe kesinlikle okunmalı. Umarım Kutu Adamı da okurum.
Ferruh Bey ve Rüyalar
Birbirinden bağımsız hikayeler olarak okuduğumu sanarken hep bir sonrakinde birbirlerine bağlandıklarını gördüğüm en sonunda ise rüyada mıyız yoksa bu okuduklarımız gerçek mi dediğim, gerçekse ve bu döngü bir yere varacaksa o yerin hepimizin hayatının el ele tutuşup kutu kutu pense oynamaktan öteye gidemediğini anladığım bir kitaptı. Her öykü bizden, her öykü evimizden ve evsizliğimizden doğmuş. Ferruh Bey'in bu olaylardaki yerini tam olarak anlayamasam da uyutup bizlere rüya mı gördürüyor be bu adam diye hafifçe sinirlendiğim doğrudur. Jülide, Hulisi ve köpek ise en sevdiğim karakterler oldu. Beni yer yer şaşırttı, yer yer gülümsetip yaşadıklarımızı sorgulattı. Güzel kitaptın Muhtelif Evhamlar Kitabı.
Kitabın adı Mary Efes’e Yolculuk, yazarımız https://1000kitap.com/serkan.urganci
Şuraya bi dip not geçeyim Kitap google kitaplarda da mevcut arkadaşlar.
Kitabın konusuna geçelim;
Jane bekar anne ve çok güçlü bir kadındır. Oğlu David lösemi hastasıdır. Tüm iyi doktorlara ve tedavilere rağmen maalesef ki durumu günden güne köyüye gitmektedir. Oğlunun tedavisi sürerken jane’nin babası vefat eder. Hemen apart topar babasının cenazesine gider be babasının ondan hep salladığı papatya kabartması olan anahtarı bulur ve aklına papatya desenli kutu gelir. Jane hep bu kutuyu merak etmiştir ama banası hiç göstermemiştir bu kutuyu. Babasının jane yazdığı mektubu bulur ve aslında adının mary olduğunu ve babasının gerçek babası olmadığını ve anne babasını yangında öldüğünü öğrenir. İşte kitap bundan sonra başlıyor.
Mary (jane) özel gücü olan biridir aslında Meryem anadan sonra gelen aziz kadındır.
Mary’nin özel biri olduğunu bilen başpiskopus onu ölüm emrini vermiştir yıllar önce. Esasen ölmediğini öğrenen başpiskopus tekrardan adamlarına mary’nin peşine takar öldürmesini emreder.
Mary(jane) Türkiye’ye oğlu ve oğlunun doktoruyla gelip Meryem ananın şifalı suyunu bulup oğlunu kurtarmaya çabalar.
Daha çok spoiler vermeden yorumumu sonlandırıyorum.
Şunu da söylemeden geçemeyeceğim kitabın sonunda bilgiler veriyor bize yazarımız daha iyi anlıyorsunuz tüm detayları.
Yazarımıza çok teşekkür ederiz kaleminize sağlık
Çok severek okudum. Çok güzel bir kitap serisinin 3. ve son kitabıydı. Karakterleri, olay örgüsü hepsi çok güzeldi. Gerçekten çok güzel bir fantastik seriydi. Kesinlikle tavsiye ederim. Tereddüdü olanlar asla pişman olmayacaklar. Karakterlere de çok alışmıştım yaa seri bittiği için üzgünüm.
BURADAN İTİBAREN SPOİLER
Kitapta karakterlerin geçmişi
Kitap aslında biraz klişe tarzında dursa da yazarın öbür kitabı SAP'a göre hayret edici şekilde daha akıcı ve güzeldi hatta bu kitabı Ama bu kitapta sinir bozucu olan şey Sonny'nin "beyaz yalanları" sürekli ama sürekli söylemesiydi bu konuda baya darlayıcı bir karakterdi.Şükürler olsun ki sonlara sonra karakter gelişiminde farklılıklar olmaya başlamıştı.Tam tek oturuşta okumalık bir kitaptı ama şahsen Kitapyurdunda Sap ile Hey'in 20 liraya kutu seti var alıcaksanız öyle almanızı tavsiye ederim.Bu kitabı ne kadar sevsem de aşırı pahalı almaya değecek bir kitap değil.
