Senem ve Nisa
Büyük bir vazo gibiydik sanki. Yere düşmüştük ama henüz parçalanmamıştık. Çatlamış olan kısmı sadece bantlamış ve akan delikteki suya rağmen çiçekleri beslemeye devam etmiştik ama vazo bir kez daha düşerse şansı o zaman yaver gitmeyebilirdi o zaman geriye kalan parçalar başkalarının canının yanmasına neden olurdu.
Sayfa 318Kitabı okuyor
Stephen Hawking
14 Mart. Dünya Pi Günü. Albert Einstein'ın doğum günü. Stephen Hawking'in ölüm günü.
İnsanoğlu büyük bir zihni kaybetti bugün.
21 yaşında hastalandığında kendisine en fazla 1 yıl ömür biçilen ve bu teşhisin üstüne 55 yıl yaşayan, hem de ne yaşayan adama selam olsun.
Karadeliklerin teorik fizik yardımıyla modellemesini oluşturup analiz eden ve kimsenin hayal etmediği bulgulara ulaşan da, yürümeyi bırakın , konuşmaya bile imkanı olmayan da bu adamın ta kendisiydi. Ayağa bile kalkamayan bir insanın ömrü boyunca milyon yıl km yakınına bile yaklaşamadığı bir fenomeni, evren sırrını araştırıp hakkında kimsenin hayal edemediği kitaplar yazması ne kadar mümkündü?
Bilime, insanoğluna olan katkısını geçin, sadece akıntıya karşı yüzebilmesi, yaşama azmi ve enerjisiyle bile saygı duyulmayı, anılmayı hak eden bir insan öldü bugün.
Hırs, açgözlülük, bencillikle ömür bitiren milyarlarca insanın içinde kutup yıldızı gibiydi.
Einstein'ın atom fiziği ve quantum ile ilgili bulguları ve tahminleri ölümünden 70 yıl sonra insanların işine yaradı, doğrulandı. Hawking'in bulguları büyük ihtimalle bundan daha uzun süre sonra işimize yarayacak. Yani biz somut olarak göremeyeceğiz ne kadar kıymetli işler yaptığını ama... biliyoruz.
"Çiftlikte beraber izlediğimiz filmin adı neydi?"
Sorusu karşısında ağzım bir karış açılırken,o geceyi hâlâ hatırlıyor olması beni şaşırtmıştı.
"İzleyemediğimiz," diye mırıldanırken yüzünün kızardığını hayal ettim. "Aşka Yükseliş," diyerek filmin adını söyledim. Bu gece onu izleyecektim.
"Teşekkür ederim."
"Onu izleyeceksin, değil mi?"
Soruma hemen cevap vermedi. Bu da filmi izleyeceğinin başka bir kanıtıydı.
"Sonunda ağlama, olur mu?"
Filmin sonunu bildiğim için bunu özellikle söyleme gereği duydum.
"Denerim."
Sesinin buruk çıkmasından dolayı ağlayacağından da emin olmuştum artık. Onu daha fazla rahatsız etmek istemiyordum. Sesini duymuştum. Onunla konuşmuştum ve bu şimdilik benim için yeterliydi. "İyi geceler Kutup Yıldızı."
Son cümleyi söylediğimde ondan bir karşılık geleceğini beklemiyordum ama beni yine şaşırttı. "İyi geceler Kedi Yavrusu."
Ephesus YayınlarıKitabı okudu
"Ya sen bana yürüyor musun?"
Çenen çekilsin Nisa, bir sus artık! Ağzımdan çıkanlara ben bile inanamazken bulunduğum durumdan bir an önce kurtulmam gerekiyordu. Saçmalıyordum ve saçmaladıkça her şeyin içine ediyordum.
"Yürümek ne kelime? Uçuyorum."
Ephesus YayınlarıKitabı okudu
"Neden Kutup Yıldızı peki?"
"Çünkü her ne kadar yolumu şaşırıp kaybolmak istesem de ben sadece o inatçı, huysuz keçinin gözlerindeki ışıltıya bakmak istiyorum."
"Romeo şu halini görse, Shakespeare’e beni yeniden yaz derdi."
Ephesus YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar nasıl bu kadar kötü düşünebilirdi? Nasıl bu kadar kötü niyetli olabilirdi?