Sessizce ağladım kendi köşemde. Yutkunmak istedim ama bir şeyler düğümlendi boğazımda…
Peki, o bir gün, gerçekten bir gün gelecek miydi?
"Çiftlikte beraber izlediğimiz filmin adı neydi?"
Sorusu karşısında ağzım bir karış açılırken,o geceyi hâlâ hatırlıyor olması beni şaşırtmıştı.
"İzleyemediğimiz," diye mırıldanırken yüzünün kızardığını hayal ettim. "Aşka Yükseliş," diyerek filmin adını söyledim. Bu gece onu izleyecektim.
"Teşekkür ederim."
"Onu izleyeceksin, değil mi?"
Soruma hemen cevap vermedi. Bu da filmi izleyeceğinin başka bir kanıtıydı.
"Sonunda ağlama, olur mu?"
Filmin sonunu bildiğim için bunu özellikle söyleme gereği duydum.
"Denerim."
Sesinin buruk çıkmasından dolayı ağlayacağından da emin olmuştum artık. Onu daha fazla rahatsız etmek istemiyordum. Sesini duymuştum. Onunla konuşmuştum ve bu şimdilik benim için yeterliydi. "İyi geceler Kutup Yıldızı."
Son cümleyi söylediğimde ondan bir karşılık geleceğini beklemiyordum ama beni yine şaşırttı. "İyi geceler Kedi Yavrusu."
...Onu gerçekten görebilmek için hissederek bakmalısın. Ancak o zaman gerçek Kutup Yıldızı'nı keşfeder ve sana kestirme bir yol göstermesini sağlarsın.
Sayfa 337Kitabı okudu
"Bir insanı paylaşmak eşyalarını ödünç vermeye benzemez. Yeri geldiğinde ondan vazgeçmeyi de bileceksin."
Sayfa 115Kitabı okudu
