Aynalarda yüzümü görmem için önce bir başkası olmam gerek.
Hep böyle odaların eşiğinde kalan ben, çokça daldım kendime.
Şimdi kim merak eder ki beni?
Ah! Yazık, kimsede kimsenin ahı yok. Yazık ki, artık yok!
Gitmeli miyim?
Aslında yılanlara gömlek dikmek için gelmiştim.
Hani olur a; bir harf kadar susabilirim. Annem beni hatırlasın.
Kalkıp bu sabah karanlığında; üşüyen harflere sığınarak kuyu kazıcılara kuyu ödevleri hazırlamalıyım:
Kuyu Ödevleri
Ki zaten, insanın gidebileceği en uzak yerdir çocukluğu. Gitmeli miyim?
Sayfa 91 - DoğanKitabı okudu
Kuyu Ödevleri
Eve yalnız dönerken kendi kendime söylediğim sözlermiş doğru olan...
Sayfa 87 - DK
Kefen Sessizliği/Kuyu Ödevleri
"Ki zaten, insanın gidebileceği en uzak yerdir çocukluğu."
Doğan KitapKitabı okudu
Kuyu Ödevleri
Mektupların karalanan yerlerinden ötürü, en korkak yerinden kırılıyor ayna.
Sayfa 88