İstanbul ne kadar güzel bir şehir değil mi koskoca şehrin içinde okadar güzelliklerin içinde insanları yalnızlığa terk ediyor. Herkesin bir derdi var İstanbul'la, kimisi sevdiğini, kimisi çocukluğunu bırakmış bu şehire. Mesela Galata kulesi aşıkların kulesi rivayettir ya kimle çıkarsan onunla evlenirsin. Ama eminimki kaç kişi sevdiğini onun tepesinde kaybetmiştir. Ayrılık olmasaydı zaten bu şehir bu kadar güzel ve vazgeçilmez olmazdı. Şiir gibi sokaklarında ne terkedilmeler görmüştür o kaldırım taşları. Kimisi çocukluğunu kimisi gülüşlerini terketti o tenha karanlık sokaklarda. İstanbul bir duygu olsaydı aşk ve hasret olurdu. Bu güzellikleri kazanmak için bir çok efsaneyi yaşattı. İstanbul'a aşık olan kendini feda etmek zorunda kaldı. Her vazgeçiş İstanbul'u dahada güzelleştirdi. Aşk ta budur ya sevdiğin için kendini, bazı şeyleri feda etmek zorunda kalırsın çünkü aşk emek verip karşılıksız kendinden birşeyler katinca, kendi benliğinden vazgeçince aşktır.
Seboizm