Okumaya, kitaba ilişkin en nefret ettiğim “boş zamanlarımda kitap okurum” ifadesidir. Bu sözün sahiplerine şunu söylüyorum: “Boş zamanlarımda kitap okurum” demekle “ara-sıra insan olurum” demek arasında kavram açısından bir fark yoktur.
Kitap okumayan İnsanların hemen hemen hepsi, hayatı karın doyurmak ve lalettayin biriyle yatmaktan ibaret farz ederler. Halbuki bu takdirde insanın diğer hayvanlardan ne farkı vardır?
Kitap okumayan toplumlar ekseriya gerçekten ziyade yalana kıymet verirler.
Okuyan toplumlarda, insanlar ve özelliklede kadınlar, kızlar ve çocuklar daha güvenli huzurlu yaşar...
Kitap okumak geçmiş yüzyıllardaki erdemli insanlarla sohbet etmek gibidir.
Okuyan insan, dünyanın aklına yaslar sırtını.
Kitaplar, insanları sevmek lazım geldiğini, insanları sevince tabiatın, tabiatı sevince dünyanın sevileceğini, oradan yaşama sevinci duyulacağını öğretir. Kitap okumak kısaca sevgi ile eşdeğerdir.
Okulda insanın çok sayıda değerli öğretmeni olur. Kitap okuyan için de her özlü yazıcı değerli bir öğretmendir.
Ayrıca yalanlamak ve reddetmek için okuma! İnanmak ve her şeyi kabullenmek için de okuma! Konuşmak ve nutuk çekmek için de okuma! Tartmak, kıyaslamak ve düşünmek için oku!
Çünkü insanlık yalanı ve adaletsizliği silahla değil kitapla yenecektir.