Arkasına döndüğünde, sanki fırtına onlara yaptıklarından dolayı utançla ağlıyormuşçasına yağmurun başladığını gördü...
Sağanak yağmur, Tanrı tüm okyanusu içine çekmiş de şimdi üzerlerine tükürüyormuş gibi öfkeyle yağıyordu.
Fakat sessizlikte tek duyulan, sabah rüzgârının etraflarını saran tozlu arazide esişiydi...
Sessizliği bozan Minho oldu. "Sanırım biz de pencerenin önündeki Deliler gibi psikopatlaştık. Çok normal bir şeymiş gibi oturup Fare Adam'ın konuşmasını bekliyoruz. Sanki bir tür okuldaymışız gibi. Şunu söyleyebilirim ki eğer bize bir şey söyleyecek olsaydı o görünmez duvarın korumasına ihtiyacı olmazdı, öyle değil mi?"
"Kes sesini ve dinle," dedi Newt. "Belki de her şey bitecek."
"Ya, tabii," dedi Minho. "Ve Tava'nın küçük bebekleri olacak, Winston o devasa sivilcesinden kurtulacak, Thomas da bir kez olsun gerçekten gülümseyecek."
Thomas, abartılı bir gülümsemeyle Minho'ya baktı. "İşte, mutlu oldun mu?"
"Dostum, çok çirkinsin," diye karşılık verdi Minho.
Sayfa 63 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
Arkasına döndüğünde, sanki fırtına onlara yaptıklarından dolayı utançla ağlıyormuşçasına yağmurun başladığını gördü.
Sayfa 152Kitabı okudu