1 senedir ara verdiğim fotoğraf günlüklerime ışık hızıyla geri dönüyorum.
Sadece anı olsun diye yapmadığımı iliklerime kadar hissettiğim bir dönemimdeyim.
Özellikle çok yoğun bir his yaşıyorsam hemen fotoğraf çekme hissiyatım oluşuyor.
Şu fotoğrafta gözlerimi yaşartan klor gazı, genzime acı bir tat bırakıyor.
Yavaşlığın yavanlığı, zamanın göreceliği,
insanların hamlığı, sükunetin yanlışlığı, seçimlerin sorgulanması gibi birçok şey aklıma geliyor. (Tecrübe!)
Heidi, sen haklısın.
'Yaşadım demek için fotoğraf çekiyorsun. Aslında kendine delil sunuyorsun.' demiştin. Doğru ama eksik.
'Unutmak' son zamanlarımın lanet olası bir armağanı olmasından kaynaklı HATIRLAMAK için çaba sarf ediyorum.
Bazı şeyleri hiç unutmamalıyım.!
Yoksa ilerleyemiyorum. :(:
30/4/25