Camda aksimiz kalmış, rüzgârda düşümüz
Hüzne batmış sonbaharda son gülüşümüz
Sen bir şiir okumuşsun gözlerini kapatıp
Ben bir hayal kurmuşum içine seni katıp
Hayalimiz hatıra olmuş
Umudumuz kayıp…
...ona bir daha yazmadım ve hiçbir haber de alamadım. Ama hep andım onu. Her anımsayışımda burkuldum. Bu büyük dostluk, bu sevgi böyle bitmeyebilirdi dedim hep kendi kendime. Fakat onu hiç unutamadım...
Geçmişte biliş olduğumuz her insan, bir parçasıyla bizde yaşamaya devam etmektedir. Bize bir derinlik katmış, bizden bir şey onun ruhuna bir renk çalmıştır. Sevdiklerimiz içsel zamanımızda soluk alıp verir.