Narsisizm Kültürü adlı kitabında Christopher Lasch şöyle yazmıştı: “Duygusal olarak sığ, yakın ilişkilerden korkan sahte bir içgörüye sahip, cinselliğin karmaşasına düşkün, yaşlılık ve ölüm korkularıyla dolu yeni narsisistler geleceğe olan ilgilerini yitirmişlerdir.”
Sayfa 31Kitabı okuyor
Kitle eğitiminin yarar ve zararları tartışılagelmiştir. Okulun toplumun geniş kesimlerine yayılması modern tarihin kilometre taşlarından biridir. Okumuşluğun ekonomik gelişmenin olmazsa olmaz şartlarından birisi olarak öne sürülmesi verimli iş gücü yaratma arzusunu doğurmuş ve okullar modern devlete hem 'aydınlanmış' bireyler, hem de verimli iş gücü temin eden kurumlar halini almışlardır. Ancak eğitimin demokratikleştirilmesi, zengin ve fakir kesimler arasındaki maddi uçurumu gidermediği gibi kaliteli bilgiyi de getirmemiş ve Cristopher Lasch'ın ifadesiyle 'hamakatin (ahmaklığın) yaygınlaştırılması'na hizmet etmiştir. Okullar kimi zaman endoktrinasyon (kesinlikle eleştiri ve tartışma kabul etmeyen) ve totaliter şartlanmanın vasıtaları haline getirilmişler ve sıklıkla da halk kültüründen bir kopuşu simgelemişlerdir.
Narsisizm Kültürü adlı kitabında Christopher Lasch şöyle yazmıştı: “Duygusal olarak sığ, yakın ilişkilerden korkan sahte bir içgörüye sahip, cinselliğin karmaşasına düşkün, yaşlılık ve ölüm korkularıyla dolu yeni narsisistler geleceğe olan ilgilerini yitirmişlerdir.”
Reklamcılık ürünlerin reklamını yapmaktan çok, bir yaşam biçimi olarak tüketimi özendirme hizmeti vermektedir. Reklamcılık kitleleri yalnızca mallara değil, yeni deneyimlere ve kişisel doyuma da dayanılmaz bir açlık duymasıru sağlayacak biçimde "eğitir" Reklamcılık yalnızlık, rahatsızlık, yorgunluk ve cinsel doyumsuzluk gibi eskiden kalma hoşnutsuzluklara tüketimi bir çare olarak sunarken, modern çağa özgü yeni hoşnutsuzluk biçimleri yaratıyor.
Sayfa 125Kitabı okudu
Eugene Emerson Jennings'in örgüt insanının ölümünü ve yeni "devingenlik çağı"nın gelişini kutlayan işletme üzerine çalışması, şirket "devingenliğinin yalın mesleki icradan daha fazla şeyi ifade ettiğini" savunur. Jennings önemli olanın "tarz. gösteriş. ve başkalarıyla ters düşmeden hemen her şeyi söyleyebilmek ya da yapabilmek" olduğunu belirtir. Jennings'e göre, yukarılara doğru tırmanan yönetici, çevresindeki insanları -"yukarılara tırmanmasının engellendiğinden" yakınan ve başarıyı kıskanan dosya memuru"nu, "hızlı öğrenen"i, "devingen üst"ü- nasıl idare edeceğini bilir.
Sayfa 87Kitabı okudu
Toplumumuz, özel yaşamı kamu yaşamı pahasına desteklemek bir yana, köklü ve uzun ömürlü arkadaşlıkları, aşkları, ilişkileri ve evlilikleri giderek ulaşılması olanaksız şeyler haline getirmiştir. Toplumsal yaşam daha savaş benzeri ve barbarca bir hal
aldıkça, görünüşte bu durumdan biraz olsun kurtulmayı sağlayan kişisel ilişkiler de bir çarpışma niteliğine bürünüyor.
Sayfa 63Kitabı okudu
Her ne kadar 1 950 ve 60 'ların "yapabiliriz" ruh hali bi lim ve teknolojide akla gelmeyecek ilerlemeler kaydedilme sini sağlamış olsa da, bu durum 1 960'ların sonlarında genç lerin hakimiyetindeki kültürün talep ettiği sosyal ve politik ref o rmları gerçekleştirme konusunda sınıfta kaldı. Lasch 'e göre toplumu değiştirebilme konusunda öyle bir ümitsizliğe kapıldık ki, içimize kapanıp, değiştirebileceğimiz tek şeye döndük: kendimize. Artan bilinç, sağlık ve kişisel gelişimimiz sayesinde, nereye gittiği belli olmayan bir dünyanın yarattığı kaygıları dindirmenin yollarını bulduk. Aslında bir bakıma tek meşguliyetimiz, "Kendim" oldu.
Kitlelerin "eğitimi" babanın otoritesini anneye kıyasla ve ebeveylerinkini çocuklarınkine kıyasla zayıflatarak aile içindeki güç dengelerini değiştirdi. Bu eğitim kadınları ve çocukları ataerkil otoriteden kurtarıyor ama sadece onları reklamcılık sektörünün, sanayi şirketinin ve devletin yeni ataerkilliğine tabi kılmak için.
Sayfa 121Kitabı okuyor
Reklamcılık, kıskançlığı ve ona eşlik eden anksiyeteleri kurumsallaştırır.
Sayfa 120Kitabı okuyor
Aklı sadece hesaba indirgemiş bir toplumda akıl -ne kadar sapkın,delice,suç niteliğinde ya da sadece ahlaksızca olursa olsun- haz arayışına hiçbir sınır koyamaz.
Sayfa 115Kitabı okuyor
Başarı hayalinin kendinden başka bir anlam taşımadığı bir toplumda, insanların elinde başarılarını ölçme kıstası olarak başkalarının başarıları dışında bir şey yoktur. Kendini onaylama kamusal kabul ve takdire dayalıdır ve bu onayın niteliği kendi içinde büyük değişimler geçirmiştir. Daha önceleri insana faydalı bir yaşam sürdürdüğünü bildiren arkadaş ve komşuların olumlu görüşleri onun başarılarının takdir edilmesine dayalıydı. Bugünse insanlar kendi eylemlerini değil, kişisel özelliklerini alkışlayan türden onay arıyor. Hayranlık uyandırma istekleri saygı duyulma isteklerinden daha güçlü. Ün için değil, ünlü olmanın heyecan ve ihtişamı için yanıp tutuşuyor. Sayılmaktan ziyade kıskanılmayı istiyorlar. Yükselen kapitalizmde günah kabul edilen övünme ve açgözlülük yerini kibre bıraktı.
Sayfa 101Kitabı okuyor
Azalan beklentiler çağında Protestan erdemler artık heyecan yaratmıyor. Enflasyon yatırımları ve birikimleri eritiyor. Reklamcılık, borçlanma korkusunu yok ederek tüketiciye şimdi al sonra öde telkininde bulunuyor. Gelecek tehditkâr ve belirsiz bir hal alırken, bugün yaşayabilecekleri eğlenceyi yarına erteleyenler yalnızca aptallardır.
Sayfa 92Kitabı okuyor
Alt sınıf yaşamına ilişkin araştırmalar yoksulluğun evlilik ve arkadaşlığın altını oyduğunu tekrar tekrar gösterdi. Kişisel yaşamın çöküşü zenginlerin ruhsal sıkıntılarından değil, uzun süre kuvvetle aralıksız hüküm sürdüğü alt sınıftan artık toplumun geri kalanına da yayılan herkesin herkesle savaşından kaynaklanır.
Sayfa 52Kitabı okuyor
Teknik becerilerinin önemli bölümünü şirketin emrine veren çağdaş insan artık maddi ihtiyaçlarını karşılayamaz hale gelmiştir. Aile yalnızca üretim işlevini değil, yeniden üretim işlevlerinin çoğunu da yitirdiğinden erkekler ve kadınlar artık sertifikalı uzmanların yardımı olmadan çocuklarını yetiştirmeyi bile başaramaz. Eski kendi kendine yetme geleneklerinin körelmesi, birbiri ardına her alanda gündelik yetenekleri yıprattı ve bireyi devlete, şirkete ve diğer bürokrasilere bağımlı kıldı.
Sayfa 30Kitabı okuyor
Sylvia Plath
Bir gün yok ki senden haber gelmesin,
Belki Afrika'da geziyorsun ama beni düşünüyorsundur.