Kendini hiç göremiyormuş insan ama başında kuşların uçtuğunu sanıyormuş.
Sayfa 170
Akıl, beklenmedik durumlarda sahibini koruma telaşıyla olmadık düşüncelere kapılır, insan mantık filan gözetemezmiş o zaman.
Sayfa 109 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
Biz, en mükemmel açmazıyız dünyanın, canım.
Sayfa 161
Ruhunun ruhumun üstündeki ağırlığını tartabileceğim bir terazi icat edilsin istedim.
Sayfa 159
"Apayrı köşelerden yansıyan ışıkların olacak, yanılgı dolu kırılmaların, zıt yönlü okların..."
"Zikzaklarım, yuvarlaklarım..."
Sayfa 140
"Dokunduğun kendinden dokunamadığın kendine... Vallahi ışık içinde..."
Sayfa 140
Tanrım, bir tutam hayat koparmak için kendi kendime, sarı yapraklarla örtülmüş o yolu geçtikten sonra ne yana sapmalıydım?
Sayfa 133
"Deniz çekiyor beni, gök çağırıyor!" dedi, içini çekti.
Sayfa 244 - Can YayınlarıKitabı okudu
Büyük bir yerden, "Oku!" diye emir almış gibi gece gündüz okudu.
Sayfa 219 - Can YayınlarıKitabı okudu
Gözün gözü seçemediği soğuk ve karlı gündüzde söz sözü bulup yakaladı.
Aklım kaçsın, şiirlerim kaçmasın!
Sayfa 208 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ceplerinde yoksulluk bilgisi denen küstah bir kurbağa gezdirmiyor olsalar, hayatın kendilerine verilmediğini bile bile, başkalarının zalim dünyasında, ayakkabılarının uçlarına basarak sürekli bir korkuyla var olmayı göze alabilirler miydi?
Sayfa 12Kitabı okudu
Yoksulluk ölüm kadar kesin ve keskin olan tek şeydir ve yoksullar, bu gerçeğin baskısına direnebilmek için, yoksul olmayanların asla öğrenemeyeceği sessiz işaretleri ve gizli dilleriyle yüzyıllardan beri durmamacasına mırıldanıyorlardır.
Sayfa 11Kitabı okudu
Benim yüküm pişmanlık değil, canım. Aldanmışlık.
Sayfa 116
Düşlerin tuzlu kilidini elinde tutan insanların en çok o düşlere ihtiyacı olan insanlar olmaması...
Sayfa 109