Hiçbir şey ve her şey aynı zamanda vardı.Her şey biçim kazanıyor,sonra görülmemiş bir hızda yok oluyordu.Bir saniye içinde toz yumuşak bir çamura dönüşüyor ve ayna patlamanın ardından kıvılcımlar saçarak tuzla buz oluyordu.Hiçliğin içinden balçıktan oluşmuş bedenler çıkıyor,dikilip ayağa kalkarak akıllarına estiği gibi ortalığı kasıp kavuruyorlardı ama hiçbir şey gerçek değildi,bu bir aldatmacaydı,bir hayaldi.Her türlü sesin,her türlü biçimin,her türlü duygunun ötesinde yalnızca ışık vardı.Herkesin ve her şeyin içinde yansıyan bir ışık.Lupita her bir yansımada evine döndüğünü anladı.Öyle bir an geldi ki artık yaşıyor mu,öldü mü ayırt edemiyordu.Artık yoktu,orada değildi ama aynı zamanda her şeyin içindeydi.
Sayfa 189 - can yayınları192 sayfa-16 liraKitabı okudu
Ütü yapmak kafasını sakinleştiriyor,aklını başına getiriyordu,sanki kırışıklıkları gidermek ona göre dünyayı düzene sokmanın,otoritesini kullanmanın bir yoluydu.Onun gözünde kırışıklıkları açmak dertleri yok etmenin bir biçimiydi,bu sayede kırışıklık yok olup giderek düzene yol açıyordu.
Sayfa 15Kitabı okudu
çamaşır teknesinin adalet sistemi amansız ve demokratikti.Çamaşır yozlaştırılmaya fırsat vermiyordu.En kötü kirler bile,alçakça tasarlanmış çıkarlar araya girmeden,su ve sabunla temizlenebilirdi.
Sayfa 31Kitabı okudu