"Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır, bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin."
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.
Sana gitme demeyeceğim.
Ama gitme Lavinia.
Adını gizleyeceğim,
Sen de bilme Lavinia.
Özdemir Asaf
Vurdun, acısı daha geçmedi,
Biliyorum, geçecek.
Ama öyle ağır konuştun ki ardından.
O, gittikçe gerçek..
Lavinia
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia. 
Özdemir Asaf
Özdemir Asaf ~
Varlığım yüzyıllar boyu sürecekse eğer, en azından bir kerecik ortaya çıkıp konuşmam gerekir. Şairim bana hiç söz hakkı tanımadı. Sözü ondan almak zorunda kaldım. Bana uzun ama küçük bir hayat verdi. Yere ihtiyacım var, havaya ihtiyacım var.
Ağaçlar arasında, ses çıkarmadan, yumuşak kanat hareketleriyle uçuyorum. Bazen seslendiğim oluyor, ama insan sesiyle değil. Yumuşak ve titrek bir ses çıkarıyorum - i, i diye haykırıyorum: Hadi, git.
Sayfa 274Kitabı okudu
Diğer kadınlar gibi yaşayıp öldü onlar, şairin şiirinde okuduğu gibi. Ama şair şiirinde ölebileceğim kadar hayat vermedi bana. Ölümsüzlük verdi yalnızca.
Sayfa 274Kitabı okudu
Ama bana bir ses vermemiş olması ilginç doğrusu. O gece meşelerin altındaki sunakta karşılaşana kadar onunla konuşmamıştım. Sesimi nereden aldım acaba? Albunea tepelerinde esen rüzgarda çınlayan sesi, kendine ait olmayan bir dili dilsiz konuşan o sesi?
Sayfa 265Kitabı okudu
Bütün bu zaman boyunca beni nasıl bir güç ayakta tuttu bilmiyorum. Ben de halkım gibiyim galiba, meşeden yapılma. Meşe eğilip bükülmez, kırılır. Bir de, neler olacağını önceden biliyordum. Aeneas'ın ölümüyle uzun süre yaşadım, sabah alacasında, geminin pruvasında dua ederek ve ümit içinde nehir yukarı bakarken ilk kez yüzünü gördüğüm günden itibaren. Üç yıl demişti şair. Tastamam üç yıl sürdü gerçekten de. Kaderin iplerini eğirip kesen o üç yaşlı kadın iplerin uzunluğunu tam ölçmüştü, milimi milimine, ne uzun ne kısa. Yaz günleri de bizden olsun dememişlerdi.
Sayfa 228Kitabı okudu
Deniz yüzeyinde bir ışık zerresiyim, akşam yıldızından gelen bir parıltıyım. Korku içinde yaşıyorum. Hiç yaşamadıysam bile en azından rüzgarda sessiz bir kanadım, Albunea ormanında vücutsuz bir sesim. Konuşuyorum, ama tek söyleyebildiğim, "Devam et, devam".
Sayfa 76Kitabı okudu
"Benim bitmemişim, sonuçlanmamışım, tamamlanmamışım. Sahip olmadığım çocuğum. Bir kere daha gel."
Sayfa 75 - ŞairKitabı okudu
Geleceğim, bekle dedi, gitti..
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu..
Ama kimse ölmedi.
Sayfa 59Kitabı okudu
Bence insan büyük bir mutluluğu kaybedip de onu hatırlamaya çalıştığında, üzüntüye davetiye çıkarmış olur yalnızca; halbuki sürekli mutluluğu düşünmezse onu yüreğinde ve bedeninde bulabilir kimi zaman, sessiz sedasız ama kalıcı.
Sayfa 189Kitabı okudu