İhtiras her şeyi affettirir; siz ise, bu bencilliğiniz ile hep kendinizi düşünüyorsunuz…
Okur Takip Önerileri
Başkalarını çözmeye çalıştıkça kendimi düğümlemişim, haberim yok..
İnsanlar zamanla daha iyi olmuyorlar, sadece akıllanıyorlar..
Sanki suyun üstünde kalmayı başaramayıp kendi acılarımda boğuluyordum…
Bazen yaşamaktan çok kitap karakteri olmak isterim. Hiç nefes almamış ama çok nefes aldırmış…
İnsan,diyorum zaman zaman kaçmalı. Rutine bağlanan günlerden, gecelerden, günlük telaşlardan, bilhassa kendinden... Uzaklaşmalı, durup düşünmeli güzel günlere inancını yitirmeden. Küçük kaçışlar yapmalı bazen. Doğaya, denize en çok da kendi içine. Neresi olduğu mühim değil. Bir dağ, bir bağ veya ormanda bir kulübeye. Küçük şeylerdir aslında insanı iyileştiren. Yeniden yeşerttiği dallarını kırmadan, bazen bir kelimenin açtığı yaraların verdiği acıyı hüznü geride bırakarak.. Dönmemeli mesela arkasında bıraktıklarına, kendini bir göl kenarında tamir etmeden.. Mesele birikmeden, yığılmadan üst üste taş duvar gibi bütün kırgınlıklar; en az hasarla iyileşebilmekte. Ruhu yaralamadan yaşamakta. En zoruda bu zaten hayatta; bunca aymazlığın içinde sağlam kalabilmek…