"Ben onu mutlu edemem.
Ben ona hiçbir şey veremem.
Olmayan bir kalbi nasıl verebilirim ki?
Ölümdü burası, kan, et ve sondu. Bu tıpkı... Tıpkı... Vatanım gibiydi...
Sayfa 47Kitabı okudu
Antik şairin de dediği gibi savaş, onu hiç tanımamış olanlara tatlıydı.
Sayfa 66Kitabı okudu
Kimi zamanlar vardır, insan kendini tanıyamaz. Bunu ben mi yaptım der her şey olup bittikten sonra ya da neden hep tasavvur ettiği şeyi yapamadığına hayret eder. Bu yüzdendir ki insan kendini bıçağın kemiğe dayandığı o anlarda tanır.
Sayfa 218Kitabı okudu
Sonra bir gün savaş bitti demişlerdi. O gün acı bir tebessüm dudaklarımdan sıyrılmıştı. Umutlarımız katledilirken seyirci kalanlar savaşın bitmesine hüküm vermişti ve biz alkışlamalıydık.
Hayat tuhaftı. Benimle açık açık bir alıp veremediği vardı ama bilmiyordum ki neydi derdi. Hayır, canına yandığımın içine de tükürmemiştim ki bana garez beslesin ama besliyordu işte besbelli..