İnsan bir başkasını en çok yaralarından tanır. Kendi yaralarından
“Böylesine güzel bir gökyüzünün altında bu kadar kötü insan, nasıl yaşayabiliyordu?”
yirmi beş yaşındayım, yapmak istediğim hiçbir şeyi yapamadım ama yapmak zorunda kılındığım her şeyi yaptım, aksatmadan. bunu her düşündüğümde hiç bilmediğim, sesimin bilinmediği, haritada gösteremeyeceğim sakin bir dağı, o dağda yetişen bir ağacı düşlüyorum. işte o ağaç olsaydım.
Reader Follow Recommendations
- 'keşke hiç yakınlık kurmasaydım' dediğin o an, o hayal kırıklığı ruhunda büyüyen acı..
