“Huzur, benzersiz huzur, o kadar uzun zamandır hasretini çektiğim huzur, burada, bu daracık ve pis kokulu yerdeydi. Huzur buradaydı çünkü her şey bitmişti, artık mücadele edecek hiçbir şey yoktu ve artık korkmama gerek yoktu.”
Sayfa 405 - Metis
“Şimdi iki mevta vardı: o ve ben.”
Sayfa 403 - Metis
