oysa benim de dünyaya ve içindeki bir takım saçmalıklara pervasızca kafa tuttuğum zamanlar vardı
sen yetişemedin
bir haksızlık bir adaletsizlik bir bile isteye kırılmış kalp görmeyeyim yıkarım ortalığı dediğim zamanlar vardı
sen görmedin
hep böyle içi çürümüş
mücrim bir ağaç değildim
bakma şimdi gölgemi
her türden mahlukata çiğnettiğime
beni bu hale sokan
hep taahhüt edilen ama hiç yerine getirilmeyen
bir takım vaatler,
sözler
karşılık bulamamış seviler ve beklentiler
Senin başkalarına duyduğun güvensizlik bile, bana aşıladığın güvensizlik kadar büyük değil.
ben öyle bilirim ki yaşamak
berrak bir gökte çocuklar aşkına savaşmaktır
çünkü biz savaşmazsak
anamın giydiği pazen
sofrada böldüğümüz somun
yani ıscacık benekleri çocukluğumun
cılk yaralar halinde
yayılır toprağa
etlerimiz kokar
gökyüzünü kokutur
Sayfa 109Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Sardığım tütün değildi, kağıt da değildi.
Kendimi, kendimle sarıyor, sarmalıyordum.
Neticede yine kapıyı göstermişlerdi. Bu kapıları tanıyordum. Kapanırken enteresan sesler çıkarıyorlardı.