Bir fenomen, bir görünüş ve hatta bir görüntü/hayalet değil, bir işaret, bir semptomdur… Felsefenin tümü ise semptomatoloji ve bir semiyolojidir…
Yaşam, bir anlam ve yorumlama meselesidir; her olayda yorumlayan, güç istencidir.
Nietsche’nin Zerdüşyeni değerler yaratmanın mümkün olabileceği koşulları dikkatle incelemektir. Hiçbir yerde bu koşulların gerçekleşeceğini ya da gerçekleşmesi olası olduğunu dogmatik bir tarzda savunmaz.
Onlara öylece bakıp diyeceğim ki
‘Ben kimim? Önce bunu söyleyin, sonra da, eğer o kişi olmak hoşuma giderse, gideceğim : Hoşuma gitmezse, başkası olana dek burada kalacağım
Gerçi Çarpım Tablosu bir şey ifade etmez: Coğrafya’yı deneyelim.
Londra, Paris’in başkentidir, Paris de Roma’nın başkenti, Roma ise – yoo, hepsi yanlış, buna eminim.
Mabel’in yerine geçmiş olmalıyım!
“Ada olmadığıma eminim,” dedi, “onun saçları lüle lüle, benimkiler dalgalı bile değil ve tabii Mabel de olamam, ben her şeyi biliyorum, ama o pek cahildir!
Hatta, o o’dur, bense ben’im, ve – aman canım, ne karmaşık bütün bunlar!
Bildiğim her şeyi hâlâ biliyor muyum bir bakalım