Leylâ, Zalım Leylâ !
Bari bu suskunluğun sebepli ve hayırlı olsa ve bana bu kadar kahırdan sonra, parıltılı şiirler göndersen. Öyle olacak elbette. Sen, osun çünkü. O, şâir, dost, en sevgili ve en kardeş... Başka türlü olamaz...
"Gözlerinden, gözlerinden öperim
Bir umudum sende
Anlıyor musun? "
Ha, sahi bu sende var mı ?
Yoksa göndereyim. Hemen yaz, hakikat mektup beklemektir! Patlamak, kendi kendini bitirmek, gebermektir. Öpeğim canım...
23 Eylül 1955
Sayfa 106 - Türkiye İş Bankası Kültür yayınlarıKitabı okudu