Haydi sen uç {
Senin kanadın var, benim hürriyetim
Ben uçamam, haydi sen uç
Ağlama be hacı leylek
Erkekler ağlar mı hiç?
Şiir Denizi 1
Ümit Yaşar Oğuzcan
Bir Tren Vagonundan...
Yol kenarlarından,
Irmak sotelerinden,
Tünel dehlizlerinden,
Çorak topraklardan,
Yemyeşil ağaç içlerinden,
Binbir mevsimden,
Kırk ayrı iklimden,
Bir kaç şehir, kasaba ve köyden,
Bir de gözlerinden geçtim bugün.
Salına salına giden lokomotifin ardında,
Altı ya da yedinci vagonda,
Yüzüm camdan dışarı,
Çarmıha gerilmiş yoksullukları,
Tarlalarda çalışan rençberleri,
Tren geçerken taş atmayı bekleyen bebeleri,
Direk tepelerinde hala boş duran leylek yuvalarını,
Kuzgunu,
Ala kargayı,
Şahini,
Dağı,
Taşı,
Balkonunda halı silken ablayı,
Cigarası sönmeden diğerini yakan dayıyı izleye izleye,
Sana,
Sana dair her ne varsa ona geliyorum.
Evimin dağlara bakan manzarası beni bağımsız bir filmdeymişim hissi veriyor yürüyüşe çıkmış yaşlı bir çift rüzgar bizi sürükleyecek rüzgarları iki ineğin ekinlerde otlaması elektrik direğindeki leylek yuvası ara sıra ekinlerle dolu iki tarlanın arasından geçen araba veya motor ve dağlar ve Van Goghun gün batımında arayıp bulamadığı sarı yeşil tarlalar
Günler ölüm kusuyor,
Ayışığında kanlı bir perde,
Leylek çoktan bozup gitti, yuvayı.
Öldüğüm an
Bulutlara gizlediğim gözyaşlarım
Bir bir üzerinize düşecek
O sırada ıslandığınız herbir damlayı
Yüreğimde taşıdığımı hatırlayın
Yollara vurduğum topuk seslerini işitin
Dayanılmaz sandığınız bu sesleri
Hergün uzlaştırdığımı hayal edin
Ağaç dalları arasına gizlediğim tebessümleri
Ansızın bir leylek kanadında yollayacağım
Yüzünüze dokunduğunda
Bir buse çiçek açtığında
O an var olduğumu anımsayın
Bendine sığmaz deli bir çağıltı duyduğunuzda
Açın kulaklarınızı
Ben geldim diyeceğim size
Boynunuza bir buse kondurup gideceğim
Dönülmez maviliklere...
16/8/2023
Pınar PEKĞÖZ