Ama ben yalnız yaşayanlardanım. Kızların da buna üzülürmüş gibi bir halleri yok zaten.
... işte onları o zaman gördüm. Yarı bilinçliyken, kirli camların ardındaki beyaz kuşları fark ettim. Melek olduklarını sandım. Dedim ki, cennetteyim, melekler beni karşılamaya geliyor. Hayır, hep aynı cehennemdeydim. Sadece bahar gelmiş, leylekler dönmüştü.
Bunca sefaletin, bunca acımasızlığın tepesinde, o parıltılı kuşlar. Bu görüntü bana cesaret verdi.
... gökyüzündeki o beyaz kuşlar hayatta kalmak için asıldığım ip oluverdiler.
Başından beri önyargıların, ortak görüşlerin amansız düşmanı olmuştum.
Dünyanın çoğu kez sanıldığından da açık olduğunu, ne kadar alışılmış olursa olsun, gerçeklerin şeffaf ve canlı göründüğünü bilmiyordum.