Yeryüzünde hiçbir şahıs ve hiçbir değer 'den, kuvvet'ten, seni veya başka birini sevdiğimden ötürü, ne korkarım ne de özür dilerim.
Sayfa 28
"Ahmet Arif" denildiğinde;
Sana da güven ve sevgim, gerçekten matematiğin değil, şiirin diliyle SONSUZ...Ama. Bir "ama" var, psikolojik yapının zorunluluğu olan "etkilenme" den endişe edeyim mi? Uzun sözün kısası, ne kadar seversen sev, hangi mecburiyetle gidersen git, sevdiğin ya da gittiğin kimseyi laf dönüp dolaşıp Ahmet Arif hikayesine dökülünce, susturacak mısın? Bunu rica ediyorum. Çok ağır bir külfet mi acaba? Özlemin ağzına kilit vurmak da zor, susturamasan bile, dalga geçebilir, ciddiye almayabilirsin. Bunu yap bari.
Sayfa 32
__
Yeryüzünde hiçbir şahıs ve hiçbir değer'den, kuvvet'ten, seni veya başka birini sevdiğimden ötürü, ne korkarım ne de özür dilerim.
__
Sayfa 41 - pdf (Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları)Kitabı okudu
Keşke êconomie politique yanılsaydı da burjuva ailesinde ''sevgi'' den bir zerre bulunsaydı.
Sayfa 82 - Türkiye iş bankasıKitabı okudu
Benim yönümdense - Sen'den gayrı tüm erdem ve nimetlerin bir çöp kadar bile değerli olmayışıdır.
Bana salıyı çarşambaya bağlayan gece 1825 numaraya telefon et. Saat 18'den 21'e kadar beklerim seni.
Türkiye İş Bankası
Elimde Ahmet Arif'den Leylim Leylim...
Fon müziğim Yedi Güzel Adamdan ..
Ve kahvem.. daha ne isterim ki 🙏😇 
Ahmed Arif
Yeryüzünde hiçbir şahıs ve hiçbir değer'den, kuvvet'ten, seni veya başka birini sevdiğimden ötürü, ne korkarım ne de özür dilerim.
Sayfa 28 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Yeryüzünde hiçbir şahıs ve hiçbir değer'den, kuvvet'ten,seni veya başka birini sevdiğimden ötürü, ne korkarım ne de özür dilerim.
Sayfa 28Kitabı okuyor
Sevmek de bir zaaf değil mi?
Buram buram samimiyet kokan mektuplar...
Her kelimesinde özlemi, hasreti, acıyı en derinine kadar hissettiren satırlar...
Ahmed Arif; sevgisini, aşkını, öyle güzel öyle naif kelimelerle anlatmış ki mektupların tek taraflı olması bile kitapta bir eksiklik yaratmamış.
Attila İlhan şiirinde "Ben sana mecburum." diyor ve Ahmed Arif bu mecburiyeti devam ettirircesine "Ben senin mecburunum, başkaca yokum." diyerek aşkını sunuyor Leyla Erbil'e.
"Pişman değilim. Bir daha dünyaya gelsem aynı hayatı daha bir ustaca ve korkusuz yaşarım. Ama bu sefer seni tanımakta gecikmem, ilk işim bu olur. " diye ekliyor.
Ne büyük sevda, ne büyük bir sadakat.
Bu yönüyle de kitap insana "keşke" dedirtiyor (her anlamda).
Ancak aynı değeri ve sevgiyi Leyla Erbil'den görememesi çok üzücü :(
Kitap, türünün en güzel örneklerinden biri. Kitabın olumsuz sayılabilecek tek yanı, mektupların çoğunda argo kullanımlara yer vermesi. Bunun yanı sıra mektupları okurkenki ruh hâli paha biçilmez. Kesinlikle okunması gereken bir kitap.
Şiirle, kitapla ve sevgiyle kalın