Anlatacak bir şeyim kalmadı . İçimi dökersem geriye benden ne kalır ?
||}Fatma Nur
3-devamı
Daha kutsal görüldüğü bir gezegen umarım vardır.
Bir an için bile taviz vermeyen kusursuz bir tepkisizlik içinde gözlerimi tavana tekrar dikmişken, içimdeki yanardağ ağızlarından akmakta olan kızgın lavların sıcaklığını vücuduma yayan şu acı cümle kulağıma ulaşıyor:
“Böyle olmasını ben istemedim, gerçekten istemedim!”
Reader Follow Recommendations
3 -devamı
Düz, uzun ve siyah saçları, omuzlarına, daha önce eşi benzerine rastlamadığım bir incelikte düşmüş. O an dokunmuyor olsam da, yumuşaklığını parmaklarımda hissedebiliyor yahut sevdiğim kadının bir parçası olduklarının bilinciyle mutlu olabiliyorum. Çoğu zaman gülen ve yaşam umudu saçan küçük gözleri, bana bugün kederli bakıyor. Sanki her zaman
3
Gözlerimi kapattığımda kendimi, üzeri gri motifler ile süslü, beyaz ve büyük bir kapının önünde buluyorum. Tedirginliğimden sıyrılmak adına başımı yarım döndürüyor ve varlığımı sürdürmekte olduğum bu yerde daha önce bulunup bulunmadığımı sorgulamaya başlıyorum. Fakat burada devam etmekte olan yaşam o kadar soyut ki, yapabileceğim tek şey kapıyı açmak ve orada beni nelerin beklediğini görmek. Çok geçmeden bu düşüncemi uygulamaya koyuyorum.
Gördüğüm her bir nesnenin beyaz renginde olduğu, oldukça küçük bir oda burası. Çeşit çeşit nakış örnekleri ile süslü perdelerden içeriye çok güçlü bir ışık nüfuz ediyor. Gözlerim önce büyük ve yeni dolaplara, ardından terkedilmiş havası taşımakta olan masalara ulaşıyor. Birkaç adım uzaklığımdaki yatak, sanki geleceğim önceden biliniyormuş gibi temiz ve düzenli bir şekilde duruyor. Bir anlık kararsızlıktan sonra ağır adımlar ile yaklaşıyor ve yavaşça uzanıyorum. Bir çift siyah göz, tedirginliğin, yerini huzura bıraktığı güzel duygular ile tavana bakıyor, bundan keyif alıyor.
Bir süre sonra, yakınımdan gelen bir nefes sıcaklığı, o sırada hâlâ tavanı izlemekte olan gözlerimin dikkatini dağıtıyor. Ağır bir tepki ile başımı, hislerimin beni yönlendirdiği tarafa çeviriyorum.
Bir kadın.