Ben Mecnûn, Efendim Hilleli Mehmet Fuzûlî'nin dizelerinde yaşayan köle... Çilek idim kazanlara attılar, kâğıt diye pazarlarda sattılar. Hücrelerim iki tomarı doldurmuştu, Bağdat çarşısında iki koyuna takas edildim ve kendimi Hilleli lirik şairin kulu bildim. Onun evinde aşkı tanıdım, sonra acıya alıştım, aşk mektebinde yıllar yılı Leylâ'yı çalıştım. Yazıldım, kitap oldum; dile geldim, söyledim, hitap oldum.
Ben Kays!.. O muhteşem köle!.. Ve sultanım Leylââ!..
Sayfa 65Kitabı okudu
Haydi yum gözünü... Ne kadar değer verdiğin varsa hepsini bir bir hayal et... Sonra bunlardan gerçek anlamda veda eder gibi vedalaş. Hepsini çıkart gözünden... Kal bir başına... Yapayalnız... Terk edilmiş... Aç biilaç...
