:D
“Daha yemek bile yemedim.”
Ermelina kahkahalarla gülmeye başladı:
“Harika! Senin gibi bir adam... Laide için ha?.. Aşk uğruna aç biilaç bir adam!.. Çok şekersin. Küçük bir çocuktan farkın yok.”
Lailaç geşt eyledim devr-i âlemi bir Seda içün
Beyhude geçmiş idrakım bir Veda içün
Osman
Çaresiz gezdim alemi bir yar için
Bütün arayışım bir ayrılık içinmiş
Türkiye büyük bir savaşa girip yenilseydi, düşmanlar ülkeyi işgal etseydi nasıl bir yaşamımız olurdu, yabancı bir gücün baskısı altında nasıl bir cehennem yaşardık, neler yaparlardı bize?
Gazetecileri gözaltına aldırıp polislere dövdüre dövdüre öldürtürler, sonra da o polisleri yargıya vermekte ayak mı sürterlerdi?
Manisa’da on altı yaşındaki
Sayfa 60 - E-kitapKitabı okudu
Tevekkülle ilgili etkileyici bir hikâyeyi Sadi Şirazi anlatıyor:
Bir derviş kırlarda gezerken ayağı olmayan bir tilki görmüş. “Bu sakat hayvan ormanda nasıl yaşar?” diye merak edip tilkiyi takip etmeye başlamış. Biraz sonra güçlü kuvvetli bir aslan gelmiş, avladığı bir hayvanı dişleriyle parçalayıp güzelce yemiş. Yemeğin artığını bırakmış ve sakat tilki de arta kalanlarla karnını doyurmuş.
Derviş bu olaydan çok etkilenmiş ve şöyle düşünmüş; “Rabbim ne kadar büyük! Bu sakat tilkinin yemeğini ayağına kadar yolluyor, benim de rızkımı gönderir elbet. Öyleyse ben de çalışmayayım, Allah’a sığınıp rızkımı bekleyeyim…”
Aradan günler geçmiş, derviş aç biilaç bekliyormuş. Bir arkadaşı, dervişi kuytu bir köşede, gözlerinin feri gitmiş, yüzünün rengi solmuş hâlde görünce ne olduğunu sormuş. Derviş, şahit olduğu sakat tilki hadisesini anlatmış. Arkadaşı: “Ah be dostum, sen neden böyle yanlış bir düşünceye kapılıp çalışmadın? Niçin kendini ayağı olmayan bir tilkiye benzettin de böyle tembel tembel yatmayı seçtin? Ayağa kalk ve var gücünle çalış. Sakat tilkiye değil güçlü aslana benze!”
|Diyanet Takvim
Devrimin içinde kadınlar:
Erkekler zalim öfkeleriyle pencerelerden bakarken korkunçtu, ne silah buldularsa yüklenmiş, sokaktaki insan seline karışmışlardı, ama kadınların hali en cesur insanın bile kanını dondurmaya yeterdi. Kıt kanaat geçindikleri evlerindeki bütün işleri, çocuklarını, yaşlılarını ve aç biilaç yerlerde sürünen hastalarını bir kenara bırakıp dalgalanan saçlarıyla kendilerini sokağa atmış, vahşi çığlıklar ve tavırlar eşliğinde hem birbirlerini hem de kendilerini kışkırtıyorlardı.
Sayfa 275 - CanKitabı okudu
