"Söylesene Medusa," dediğinde sesinde muzip bir tını vardı. "Üzerini bir gölge gibi örttüğümde neden ışığa doğru kaçmak yerine durup karanlığın altında benimle kalıyorsun?"
"Bazen böyle oluyor. Öğle vakti, sıcakta herkes uykuya dalmışken, tüm dünya berraklaşıyor. Tıpkı bir nehir gibi, anlıyor musun? Baktığında dibini görebiliyorsun."