Yazarın Notu
«Lily en sonunda Ryle'ı terk etme kararını kızı uğruna verdi. Ryle'ın giderek iyileşmesine dair küçük bir ihtimal olsa da, bazı riskler hiçbir zaman alınmaya değmez. Özellikle de bu riskler geçmişte sizi hüsrana uğrattıysa.»
Sayfa 374
Pamuk Prenses artık yalnız değildi. Dönüp baktığında, ön sırada oturan William'ın kumral saçını ve parlayan gözlerini gördü. William'da gülümseyerek eğildi.
"Kraliçeye selam olsun ! "
Sayfa 264Kitabı okudu
Lily Los Angeles Seyahatinde
" Ne derler bilirsin tatlım ? Yapmaktan hoşlanmadığın bir iş bul ve hayatın boyu çalışmak zorunda kalma ! "
Sayfa 188 - Yakamoz YayınlarıKitabı okudu
"Artık yüzmeyi bırakabilirsin Lily. En sonunda kıyıya ulaştık."
Sayfa 369
«Bundan sonraki birkaç dakikayı tarif bile edemem. Acı, zorlukla alıp verdiğim nefesler, endişe ve saf, kesin coşkudan oluşan bir belirsizlik. Ve basınç. O kadar büyük bir basınçtı ki bedenimin içine doğru patlayacakmışım gibi hissediyordum ve sonra Ryle, "Bir kız!" dedi. "Lily, bir kızımız oldu!"»
Sayfa 358
“Üzgünüm Lily. Bu bir kazaydı. Çok üzgünüm.”
Sayfa 193 - RyleKitabı okudu
Lily'nin kitaplarında nasıl olduğunu bilirsin, kadınlar hep, bazı erkeklerin kurlarına tahammül etmek yerine ölmeyi tercih ettiklerini söylerler.
Orda durmuş insanlığın tüm güçsüzlüğü tüm acıları üzerine ellerini siper ediyordu. Lily, sanki sabırla insanlığın sonunu görmeye çalışıyor diye düşündü. (…) Tuvaline baktı, bulanıktı. (…) Oraya tam ortaya bir çizgi çekti. Yorgun argın fırçasını bırakarak, evet dedi, sonunda gördüm.
“Senin için casusluk yaptım, yalan söyledim, kendimi ölüm tehlikesine soktum. Bütün bunlarda amaç Lily Potterʼın oğlunun emniyette olmasıydı güya. Şimdi kalkmış bana onu kesilecek bir domuz gibi semirttigini söylüyorsun –”
“Ama ne kadar dokunaklı bu, Severus,” dedi Dumbledore ciddi bir ifadeyle. “Yoksa bunca zaman sonra çocuğa karşı sevgi mi beslemeye başladın?”
“Çocuğa mı?” diye bağırdı Snape. “Expecto Patronum!”
Asanın ucundan gümüş maral fırladı: odanın zeminine indi, tek bir sıçrayışla odayı geçip pencereden dışarı uçup gitti. Dumbledore onun süzülerek uzaklaşmasını bekledi ve maralın gümüşsü parıltısı sönerken, Snapeʼe döndü, gözleri yaşla doluydu.
“Bunca zaman sonra, öyle mi?”
“Her zaman,” dedi Snape.
Sayfa 626 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
