Şuan mersaulttan tiksiniyorum. Adam yabancı tamam ama kendine yabancı. Okurken çok zorlandım ama yazarın başarısızlığından değil kahramanın nasıl 1 ruhsuz olduğunu anlamak istemediğimden... Bunu spoilersız anlatabilmek mümkün değil benim için.
Spoiler---
Annesi ölmüşken hiç1 duygu hissettmemek belki de 1 insanı vururken bu kadar kayıtsız olabilmek normal değil. Daha da iğrenci idama giderken vicdan sızlamasa dahi minik 1 pişmanlık cümlesi kafi olabilecekken söyleyeceklerim yok diyebiliyorsa eğer karşımdaki insan makineden farksızdır. Dolayısıyla, evet, idamına zerre üzülmedim. Hatta mahkemeyi okurken affedilmesinden korktum. Yazın ortasında soğuk limonata keyfini mahveden sivrisineği dahi öldürmem. Allah yarattı diye ama bu adam gibileri ölsün zaten derken buldum kendimi. İçimdeki hümanizmi yok etti ruhsuzluğuyla...