Kafam uğulduyor. Sakinleş. Suyun altındayım sanki. Sakinleş. Kulaklarımda bir basınç, ensemde bir uyuşma var. Sakinleş. Düşünmek istemiyor zihnim. Sakinleş. Öfke ele geçiriyor bedenimi. Sakinleş. Daha önce de yaşadım bu hissi. Sakinleş. On iki sene önce bir çocukken. Sakinleş. Bir daha öfkeme teslim olmam sanırdım. Sakinleş. Fakat yine kaybediyorum birini. Sakinleş. Kendimi kaybetmememin ne anlamı var her sevdiğimi kaybedeceksem? Sakinleş. Neden asker olmadım? Sakinleş. Eğer asker olsaydım daha fazla şey yapabilirdim onun için. Sakinleş. Herkesten koruyabilirdim onu. Kendinden bile. Sakinleş. Lina gitti. Sakinleş. Lina gitti. Sakinleş. Lina. Gitti. Sakın sakinleşme. Kimse beni üzmemek için bu kadar mücadele etmedi. Öfke en çok benim hakkım. Kimse hak etmiyor benim ne sakinliğimi ne de tesellimi. Feda edeyim ben de herkesi kendim için o zaman.
Bazı insanlar böyle yaşar sözünü senden öğrenmiştim.
Bunu bilmeden uzun bir süre bu sözle hayata tutundum.
Sonra sen bana dedin ki;
"Bazı insanlar böyle yaşar diye değil Lina.
Sen nasıl istiyorsan öyle yaşa diye."
Ben böyle bir hayat istemiyorum Aral.
Ben senin istediğin hayatı istiyorum.
Ama kalırsam o hayattan her gün daha da uzaklaşacağım.
Tutuklandığımı ve ayrı kaldığımızı farz et.
Mutlaka hayatımı kazanarak geri döneceğim.
Sözümü tutamadığım için özür dilerim.
-Seni çok seven Lina'n.