Perhaps that, more than anything, is what got them here—a boy who loves too little and a girl who loves too much, two threads tangled on the loom of history.
“Köyde kimse yok / Ne bir insan, ne de taş üstünde bir taş / Çocuklar yok / Enkaz çığlık atıyor/ Ve bir anne kendini sallıyor uyuyabilmek için / Bebekler, küçücük çocuklar / Çamurla kaplanmış / Yollarda bulunmuşlar / Onlarsa konuşuyor / Amaçları savaş / Ne laf ama… Düşen bombalar / Amerikan yapımı / Yeni Ortadoğu / ‘Pirinç kadın’
Wherever they go, and whatever happens to them on the way, in that enchanted place on the top of the forest, a little boy and his Bear will always be playing. -The House at Pooh Corner
Hirosima ve Nagazaki
Ikinci Dunya Savasi'nin hemen arefesinde, 2 Agustos 1939'da Alman asilli Amerikali bilim adami Albert Enistein, Amerikan Baskani Franklin Roosvelt'e bir mektup yazarak Nazi Almanya'sinin atom bombasini yapiminda kullanilabilecek Uranyum 235'i saflastirmaya calistigi uyarisinda bulundu.
Amerika buna kayitsiz kalamazdi ve
Hiroşima’ya atılan atom bombasının kod adı neydi biliyor musun? Little boy! Bu kod adını bulan, bir dahiydi! Daha iyi ad bulunamazdı. Little boy, küçük çocuk, yavru, velet, bundan daha sevimli, daha dokunaklı, daha dopdolu başka sözcük düşünülemezdi.
Sayfa 30
- (…) Hiroşima’ya atılan atom bombasının kod adı neydi, biliyor musun? Little Boy! Bu kod adını bulan, bir dâhiydi! Daha iyi bir ad bulunamazdı. Little Boy, küçük çocuk, yavru, velet, bundan daha sevimli, daha dokunaklı, daha dopdolu başka bir sözcük düşünülemezdi.
Sayfa 35 - Can Yayınları - 2. BasımKitabı okudu
“However, I also must order you to attend a weekly psychological meeting with me to work on homicidal impulses. As a war general, you must curb them if you are to be successful.” Auntie’s exuberant smile said she wasn’t actually concerned about curbing any impulses.
I was half-worried that Sadie would become more intense if she met with Auntie.
The little alpha said nothing, just glared back at the woman with a stony expression.
“I have to disagree. It wasn’t homicidal. It seemed logical,” Aran said loudly from beside Sadie.
The blue-haired boy put a serious expression on his face, but it was clear what he was doing.
Unfortunately, Auntie fell for it. “Very well. Aran is also ordered to attend my sessions with Sadie. Anyone else showing signs of sociopathy?”
The entire room stayed dead silent,
“I’m so sorry. I should have fought to save you. You were a scared little boy, and they turned you into a weapon. And now . . . now you’re lost. But not her. She can still be saved. Don’t burn her with yourself.”
