Qadınlara heç nəyi izah etmək lazım deyil. Onlara əməl lazımdır.
Xatirələr həmişə zamanın bizdən aldığı yaxşı şeylərə görə və bizim düzəldə bilmədiyimiz pis şeylərə görə təəssüfdür...
-Yaşamaq üçün daha nə qədər vaxtımız qalib? - Birdən Elana soruşdu.
-Ayıq sayıq olsaq, bir il, bəlkə də il yarım.
-Bəs olmasaq?
-Bircə yay.
-Gəl olmayaq.
-Yay elə qısadır ki.
-Belə de. Yay qısadır. Yay qısadır və həyatda qısadır. Bəs onu qısa edən nədir? Onun qısa oldugunu bilməyimiz? Məgər səfil pişiklər həyatın qısa olduğunu bilir? Bəs quşlar necə? Kəpənək? Onlar elə bilirlər ki, həyat əbədidir. Heç kim onlara bunu deməyib. Bəs bizə niyə deyiblər?
-Bu sualın cavabi çoxdur.
-Heç olmasa birini de.
-Onlardan biri - həyat əbədi olsaydı, dözülməz olardi.
-Fikirləşirsən ki, o cansıxıcı olardı?
Düz deyil. Başqa birini de.
-Həyatda bədbəxtlik xoşbəxtlikdən daha çoxdur. Onun əbədi olmaması sadəcə mərhəmətdir.
-Bütün bunlar yalandir. Bütün bunları ona görə deyirik ki, həyatın əbədi olmadıgını bilirik. Və heçnəyi tutub saxlaya bilmirik. Bunda heç bir mərhəmət yoxdur. Onu özümüz uydurmuşuq. Uydurmuşuq ki, ümid edək.
-Yenədə buna inanmırıqmı?
-Mən inanmıram.
-Ümidə də?
-Heç nəyə.
İntihar imkanı elə mərhəmətdir ki, onu nadir hallarda dərk edirsən.
O, adamda azad iradə xülyası yaradır...
Pəncərədəki pişiyə bax! Bir də hər şeydən bixəbər oxuyan qəfəsdəki quşa ! Qurban kimi şənlənir !
Pişik heç vaxt onu ələ keçirə bilməyəcək.Oturub arin-arxayin öz qəfəsində.
Gülmək onu tutdu:《Arin-arxayin öz qəfəsində--dediyimi təkrarlardi.--Qəfəsdə arin-arxayin olan varmi görəsən?!》....
-Sabah hamisini unudacaqsan.Parisə gedirik heç vaxt orada olmamisan. Dünyanın ən gözəl şəhəridir.
-Dünyanin ən gözəl şəhəri--içində xoşbəxt yaşadiğin şəhərdir.
Özünüz yaxşı bilirsiz ki, zaman ölümün duru cövhəridir, canımıza
asta-asta yeridilən amansız zəhər kimi. Əvvəlcə bizi cana gətirir və hətta inandırır ki, ölümsüzük, lakin
damla-damla, günbəgün artdıqca qanımızı zəhərləyib məhv edən turşuya çevrilir...
Bunu deneyimlediğinizde mucize asla mükemmel değildir. Bunu yapan hafızadır.
Sevgi olan yerdə adam çox sual verir və çox şey bilmək istəyəndə sevgi də çəkilib yox olur...
Hətta sonrakı illərimizdə gəncliyimizi geri qaytarmaq istəsək də , bacarmırıq, zira zamanın turşusu bizi artıq dəyişdirmiş olur və kimyəvi tərkib də həminki olmur; bunun üçün möcüzə baş verməlidir.
Nifrət qəlbi aşılayan turşudur, fərqi yoxdur, sən nifrət edirsən, yoxsa sənə nifrət edirlər.
Xoşagəlməz xatirələrin yaxşı cəhəti də vardı: adamı inandırırdı ki, bir az əvvəl xoşbəxt olmadığını fikirləşməyinə baxmayaraq, yenə də xoşbəxtsən. Xoşbəxtlik nisbi anlayışdır. Bunu dərk edən nadir hallarda tam bədbəxt olar.
Başqaları üçün nəsə edə bilmirsənsə, acsansa, çörəyini yesən, yaxşıdır, nə qədər ki onu əlindən almayıblar.
Ben kendimi kendimle sınırlıyorum. Bazen limanda aç bir şekilde beklerken kendimi kanser hastası olan başqa bir benle karşılaştırıyorum. Bu beni bir anlığa daha mutlu ediyor. Çünkü ben kanser hastası değil sadece açım.
Sevgi olan yerdə adam çox sual verir və çox şeyi bilmək istəyəndə sevgi də çəkilib yox olur.
"Amma adam kimisə sevəndə təhlükəsizlik arayır. Özü üçün yox, onun üçün."
"Bizə işgəncə vermədilər, qazda boğmadılar, güllələmədilər, yalnız tutub içəri saldılar, bundan artıq daha nə istəyə bilərdik?"