CELLAT HAVASI
Burjuva ihtilalinden sonra Mösyö Giyotin yüz elli yıldır Parisli bir avukat
Ve gözleri yaşarır sabahları Okuduğu intiharlara
Sinyor Kurşun. İspanya. Asılıp gidebilir bakışlarınız
İş bankası yayınlarıKitabı okudu
Zaman varıyor Uyku'ya
saçlarına kadar gömülmüş.
Yasın kara çiçeklerini yiyorlar
dün ve yarın.
Sayfa 226Kitabı okudu
Bu nedenle kendini kaybedene kadar bir şeyden ötekine uçmak gerekir. On beş yaşındaysa on beş şafağı, on beş göğü olabilir, o zaman hadi yukarıya, bunu genişletmeye! İçimizdeki şeyler havaya, ölüme karşı savunmasız olan dışımızdakilerden daha canlıdır. Bu nedenle... gitmeyeceğiz... ya da bekleyeceğiz. Çünkü diğeri hemen şimdi ölmek anlamına gelir...
Sayfa 173Kitabı okudu
Avuç içindeki canlı bir böceğe ya da akşamüstleri denize, her birinin aldığı şekle odaklanarak dalgalara bakmak yüreğimizde sakladığımız yüzün ya da yaranın çözülüp köpüğe dönüşmesine yeter. Ama ben âşığım ve âşık kalmak istiyorum, onun bana olduğu kadar âşık, hava kararıp da onun yanına uzandığımda ışıltılı saç örgülerini boğazıma dolayacağım geceleri bekleyerek beş yıl dayanabilrim.
Sayfa 170Kitabı okudu
Bıçağa bıçak, sopaya sopayla karşılık verilir, ama gece olup da kapımı kilitlediğimde yatağıma yalnız giriyorum ya... bu beni üzüyor, hem de nasıl üzüyor! Soluğum kesiliyor!... Dolap mı gıcırdıyor: Korkuyorum. Yağmurda pencerelerin camları zangırdıyor: Yine korkuyorum! Yapayalnız yatağımda dönerken istemeden somyayı gıcırdatıyorum: İki kat korkuyorum! Tüm bunlar hayaletlerin yuvalandığı yalnızlığın korkusundan başka bir şey değil.
Sayfa 71Kitabı okudu
Federico Garcia Lorca
Tiyatro bir ağlama ve gülme okuludur. İnsanların eski ya da yanlış ahlaki değerlerini ortaya koyabildikleri, insan yüreği ve duygularının ebedi kurallarını canlı örneklerle açıkladıkları özgür bir mahkemedir.
Seviyor ama sevdiği bedeni bulamıyor; ağlıyor, kimin için ağladığını bilmiyor; iç çekişlerini hak etmeyen biri için içini çekiyor. Bu durmadan kanayan açık bir yara, sürekli kan sızıyor, ama ona pamuk, sargı bezi ya da yarasına bastırması için bir avuç kar getirecek kimse, hiç kimse yok.
Sayfa 106Kitabı okudu
Aşkım,
boca ettiğin o zehir var ya,
yalnız ruhumun üzerine,
toprakla ve dalgayla dokuyacak
ölümümün giysisini.
Sayfa 67Kitabı okudu
Çeyrek Asır Sonra Halkın Dostları Bir Arada (Düşler dergisi, sayı 10)
“Çeyrek Asır Sonra Halkın Dostları” birarada...
ATAOL BEHRAMOĞLU - İSMET ÖZEL Yöneten: İrfan Çiftçi
İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür İşleri Daire Daşkanlığı'nca Tarık Zafer Tunaya Kültür Merkezinde düzenlenen “Şiir Patikası” toplantısında İrfan Çiftçi'nin yönettiği “Çeyrek Asır Sonra Halkın Dostları “ konulu bir söyleşi
Ya keder sarıyor evceğizimi ya ölüm.
Yetişir, ya bir son vereyim deli dolu sözlerime
ya da bırak yaşayayım gönlümün
o hep karanlık ve yangın gecesinde.
Sayfa 106 - KırmızıKitabı okudu
Gümüş iğnelerin kanımı morarttı,
düş içime kanıma doldurdu
kötü otları.
Suç bende değil,
suç toprakta,
göğüslerinden ve saçının örgüsünden
yayılan hele şu koku var ya.
PdfKitabı okudu
Kim babanı bana getirebilir? Ya kardeşini? Sonra hapishane var işin içinde. Hapishane ne demek? Sigara içerler, yemek yerler, çalgı çalarlar orada! Benim ölülerim ise üstleri otlarla kaplı sessiz sedasız öylece oradalar; iki dal sardunya gibi iki yiğit yatıyor. Onların katilleri, hapishanede elense yaparak dağları seyrediyorlar ...
PdfKitabı okudu