Şiir el sallıyordu hafiften
Ölgün Sezar gibi bizlere
Dönmez sanırdım gittiği yerden
Bir gün Lorca'ya çalan yüzüyle.
Senin șiirindi niceden
Çiçeği gizli açan akasya
Lâv gibi tomurcuğu geceden
Patladı çıktı işte, sabaha.
Sıcacık düşlerindi yıllarca
Dişlerinde sancı gibi beklettin
Şiirinle, insan dolu sevdanla
"Hasretinden prangalar eskittin."
— Cuando se tiene sed, se agredece el agua.
— Yo soy como un campo seco donde caben arando mil pares de bueyes y lo que tú me das es un pequeño vaso de agua de pozo. Lo mío es dolor que ya no está en las carnes.
açıl ebedi yürek
denizyıldızlarının yoluna düşmeye
kum gibi sayısız ömründe
ve denizin sevinçleri gibi
tutsun güneşi
göğsünde yarının adamının ışıldadığı