Çocuğundan arda kalan Benim. Eski bir bebeklik resmimi buldum. Resimdeki ben değilim, bir başkası O. Pembe, şişman, henüz hastalık,yalnızlık nedir bilmeyen,
ağladığı zaman doyurulan, uzanan, kucağa alınan ve tekmeleyen fakat kimsenin canını yakmayan ve dilediği zaman gözlerini kapar kapamaz uyuyabilen biri O.
Öylece yatıp başının üstünde
Yaşlandığın, daha sade ve aklı başında olduğunda
İçinden geldiğimiz bütün tehlikeleri hatırladığında
Kor gibi yanan, düşen, hassas olan
Teslimiyetin olmadığı günlerden çok önce
Yıllar önce
Ve pekâlâ biliyorsun
Ele geçirdiğinde öldür onları
Çünkü güneş batıyor
Hep istediğim sendin
Cennete hiç gitmeyeceğim
Çünkü nasıl gidildiğini bilmiyorum
Bir ya da iki kadeh kaldıralım
Senin üzerinden kaybettiğim her şeye...