"Büyüyemedik ama çocuk da kalamadık. Bir enkazız yalnızca."
Selam,
Ne zamandır kendimi anlatacak bir karakter arıyordum size biraz hayıflanabilmek için. Hani böyle bir acı yaşadığınızda veya mutluluk o an değilde sonra anımsatır ya kendini işte öyle bir dönemden geçiyorum çünkü. Mutluluğum bana mutsuz gecen onca zamani anımsatıyor, şimdi geçmişe cok ışık tutuyor.
Hayatımın sağanak yağışlı döneminden "Seyrek Yağmur " lu havalarına girdim gibi hissediyorum.
Etrafımda olan bitene hem cok ilgiliyim hem de hiç ilgili değilim çünkü "ne büsbütün içindeyim Yaşamın ne büsbütün dışında ."
Seyrek Yağmur 'dan bahsedelim biraz. Rıfat karakterinden.
Bir kitapçı dükkanının adı, kitapçı Rıfat da öyle bir karakter ki sanki bize Yusuf Atılgan'ın Aylak Adam'ı, Oğuz Atay'ın Turgut'u gibi geziyor aralarda. Birçok yönetmen, birçok sair geçiyor içimizden, yani kitapta.
Deli bu Rıfat diyorsunuz ;
mitolojide giriyor, filmlerden çıkıyor, bir bakmışsınız Bilge Karasu'ya atıf var bir bakmışsınız ironi ile yönetime, bazen kitaplara bile laf atıyor.
Deli bu Rıfat diyorsunuz ; terk edilmek onun en büyük yarası, işin garibi onu her terkedeni özlüyor olması.
En komiği ama en trajedisi de postaneden kitapevine mektup göndermesi sanki kendisine mektup göndermiş gibi eski sevgilisi bir de ağlıyor o mektuba.
Öylece bitiyor kitap 100 sayfada iste, oradan buradan sallıyor hayat Rıfat'a da.
Meğer üzerine düşen Seyrek Yağmur'larla da ıslanıyormuş insan.
Severek okuduğum bu eseri herkese öneriyorum.
