luftmensch
luftmensch
@luftmensch97
English teacher
ELL
1200 reader point
Joined on November 2017
Okuma Hedefleri
Kitabın adı aslında şöyle olmalıydı: "Güve'nin Ölümü", öbür türlü farklı anlamlar çıkıyor.
Bu kitapta Woolf'un denemelerini okuyoruz. Yine Woolf'un o akıllara durgunluk veren özgün anlatımını okumak iyi geldi. Şunu söyleyebilirim ki, Woolf bir modernist yazar olarak iyi bir gözlemci. Özellikle İngiliz edebiyatından kayda değer kişilere değindiği için yararlı buldum kendi açımdan. En sevdiğim bölüm tabii ki Shakespeare sever biri olarak "Twelfth Night at the Old Vic" oldu. Çünkü Shakespeare'ın okuduğum en iyi romantik komedi tiyatro eserlerinden biri kesinlikle "On İkinci Gece" o yüzden bu kısmı daha bir ilgi duyarak okudum.
Woolf severlere tavsiye edilir.
Victoria Döneminin en önemli yazarlarından biri olan Charles Dickens, bu eseriyle beni kendine bağladı. Daha önce "Zor Zamanlar" kitabını okumuştum, ama tam isteğimi karşılayamadığı için Dickens okumaya ara vermiştim. Aslında çoğu kitabını okumasam da yazarın yaşadığı dönemi bütün eserlerinde anlattığını biliyorum.
"İki Şehrin Hikayesi"ne konu olan iki şehir Paris ve Londra. Fransız ihtilalinden en çok etkilenen iki şehir. Kitapta konu çok iyi işlenmiş. Haksız yere ölen insanlar, yoksulluk, acı, gözyaşı ne ararsanız var. Charles Dinkens realist bir yazar ve şehirlerin o kötü durumunu kelimelerle o kadar iyi anlatmış ki büyülenmemek elde değil. Bütün romanlarında olduğu gibi, iyiler çok iyi. Kötüler ise çok kötü. O kadar kötü ve acayip bir Defarge çifti var ki... ve diğer yanda da haksız yere suçlanmış Doktor Manette ve masum kızı Lucie. Favori karakterim Carton oldu. Onun yaptığını her babayiğit yapamaz. Helal olsun.
Klasik severlere tavsiye edilir.
Evet, bazı kitaplar ikinci kez veya binlerce kez okunmayı hak eder ve daha iyi anlaşılırlar. "Dorian Gray'in Portresi"ni 3 sene önce okumuştum ve o zaman da çok beğenmiştim. Tekrar okumak nasip oldu, iyi ki de tekrar okudum. Okuduğunuz için pişman olmayacağınız bir eser. Oscar Wilde yaşadığı dönemin en tartışılan insanlarından biri tercihlerinden ve fikirlerinden dolayı. Fakat bir hocam der ki, dönemin en mert adamıdır. Çünkü gerçekleri insanların yüzüne vura vura söyler, o yüzden de sevilmez. Bu eserde gerçekleri insanın yüzüne öyle bir vuruyor ki, müthiş güzel bir eser.
Ressam Basil Hallward, onun ilham kaynağı olan olağanüstü bir güzellikte genç Dorian Gray'in portresini çizer. Mr. Gray o kadar güzel ve saftır ki onu arkadaşı Lord Henry ile tanıştırmak istemez Basil. Bunun nedeni bilir ki Dorian, Henry'den fazlasıyla etkilenecektir. Öyle de olur. Lord Henry içi dışı bir adamdır ve öyle bir etki bırakır ki Dorian'ın üzerinde bütün hayatı değişir.
Önemli olan iç güzellik diyoruz, ama bu fikri ne kadar savunuyoruz ve uyguluyoruz? Düşünelim.
Reader Follow Recommendations
Bu kitaba başlamayı istememin nedeni, Jane Austen'ın yarattığı o dünyayı tekrar ziyaret etmekti. Tabii ki kitabı okumadan önce kitapla ilgili ön bilgilerim vardı: yazarın yazmış olduğu ilk kitap, gotik edebiyatın bir ironisi vb. (okuduğum İngiliz Edebiyatı bölümü sağ olsun)
Bu kitap Austen'dan okuduğum 3. kitap ve önce yarım bıraktım sonra okuyayım bitsin deyip okuyup bitirdiğim bir kitap. Neden Yarım bıraktığıma gelirsek, dilini ve anlatımını gerçekten basit buldum ve Austen'a karşı biraz soğuk hissettim kendimi. Çünkü "Gurur ve Önyargı" ve "Akıl ve Tutku" ya göre baya altta buldum. Sonra, ilk kitabı böyle olması normal, diye düşünüp okuyup bitirdim.
Öncelikle Austen her romanında yaptığı gibi ironik dilini bu kitapta da kullanmış. Sanırım, bu yazarın en sevdiğim özelliği. Gerçekleri o kadar güzel bir mizah ve eleştiri içerisinde veriyor ki hayran kalıyorum.
Northanger Manastırı, gotik roman parodisi veya ironisi diyebilirim. Ana karakterimiz Catherine'nin hayal dünyası okuduğu gotik romanlardan dolayı o kadar geniş ki...
Klasik bir Austen romanı, klasik bir son. Austen severlere tavsiye edilir.
"The Light of Day" Türkçe'ye "Günyüzü" olarak çevrilmiş Graham Swift romanı.
"All's fair in love and war." Yani diyor ki, aşkta ve savaşta her şey mübahtır. ilgi çekici bir epigraf öyle değil mi?
Graham Swift'ten çok önce "Su Diyarı"nı okuduğum için bu kitabı okurken yazarın kullandığı tekniğe alışmış buldum kendimi. "The Light of Day" tam bir postmodern teknik olan fragmentation örneği. Sık sık olay örgüsünde kesilmeler oluyor ve bu da doğal olarak suspense yaratıyor.
Kitap geleneksel bir dedektif romanı değil. Her ne kadar öyle anılsa da... çünkü spoiler başta veriliyor. Kim ölmüş, kim öldürmüş. Ama kitabı çekici kılan kısım da olayların nasıl geliştiğini merak etme duygusu uyandırması.
Ana karakterimiz George Webb, onun hayatı, ilişkileri ve travmatik geçmişi bizi alıp götürüyor. Kitapta sevdiğim çok fazla alıntı vardı. Ve Gerçekten beğendim ben kitabı. Kitabın başlığı da içerik hakkında güzel bir mesaj veriyor.
Okuyun :)
